مژگان ربانی باوجدان - ارشد روانشناسی عمومی
مرجان ربانی باوجدان - ارشد روانشناسی عمومی
روشنک خدابخش - استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا

یکی از عوامل مهم در روانشناسی شناختی که به تفاوتهای فردی مربوط است و نقش مؤثری در فراگیری یادگیرندگان دارد سبک ناختی آنها می باشد. ویتکین، در سال های 1962 تا 1972 برای نخستین بار الگوی سبک شناختی را مطرح ساخت که مشتمل بر دو سبک وابسته به زمینه و مستقل از زمینه بود. سبک شناختی وابسته و نابسته به زمینه، به عنوان توانایی مجزا کردن عناصر کلیدی از یک زمینه مبهم و گیج کننده، مشخص شده است (یولیانگ و گینتر، 2000). افراد تحت تأثیر ادراک خود از متن یا زمینه ی موضوعات گوناگون قرار می گیرد (سیف، 1380). ویتکن و همکاران (1979). نیز، نظریه پردازان شناختی- اجتماعی معتقدند که باورهای افراد نسبت به توانائیهایشان می تواند بر نتایج تحصیلی آنها نیز تأثیر گذار باشد (کرانزلر و پاجایز، 1997). نتایج مطالعات متعدد نشان دهنده ی وجود رابطه بین سبک شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه و پیشرفت تحصیلی می باشند (کراتریا و آربوتونت، 2006). در واقع نوع سبک شناخت نقش مهمی در میزان پیشرفت دارد.