محمدرضا اسدی - کارشناسی ارشد، ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اراک، ایران

استعاره یا مجازا تشبیه، یکی از شیوه های ارتباطی و شعری است که در آن یک مفهوم یا شیء با دیگری مقایسه می شود. این شیوه از دوران کلاسیک و باستان شروع شده و در طول تاریخ ادبی، به ویژه در شعر، به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. در دوران میانه، استعاره به عنوان یک شیوه ارتباطی بین مخاطب و شاعر مورد توجه قرار گرفت و در شعر عرفانی و مذهبی بسیار به کار گرفته شد. در قرن بیستم، نویسندگان و شاعران به دنبال تجدید و تجدید نظر در استعاره بودند و از این شیوه در قالب تجربه های شخصی و سیاسی خود استفاده کردند. در این دوره، استعاره به عنوان یک شیوه ارتباطی برای بیان تجربیات شخصی و اجتماعی به کار گرفته شد. این نوع استعاره به عنوان "استعاره شناختی" شناخته می شود و در شعر مدرن و معاصر، به طور گسترده ای استفاده می شود. در کل، استعاره به عنوان یک شیوه ارتباطی و شعری، از دوران کلاسیک تا به امروز، در ادبیات به کار گرفته شده است و با توجه به تغییرات تاریخی و فرهنگی، شکل و مفهوم آن نیز تغییر کرده است. استعاره شناختی به عنوان یکی از نوع های استعاره، در دوران مدرن و معاصر به طور ویژه در شعر، به کار گرفته می شود و به عنوان یکی از ابزارهای مهم در بیان تجربیات و احساسات، مورد استفاده قرار می گیرد.

استعاره، کلاسیک، قرون جدید