مسعود خسروی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور واحد اهواز.
فاطمه خسروی - کارشناسی مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه ازاد واحد دزفول.
معصومه خسروی - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور اصفهان.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی علل ناسازگاری دانش آموزان بود. روش تحقیق توصیفی و روش جمع آوری اطلاعات،کتابخانه ای بود. ناسازگاری کودکان در محیط آموزشی، بحثهای زیادی را به خود اختصاص داده است. رفتارهایناسازگارانه رفتارهایی هستند که با نظر پدر و مادر، معلمان، مدرسه و جامعه تطابق ندارد. اطرافیان این بچه ها احساس ناخوشایندی نسبت به رفتار آنها دارند به طوری که واکنش اطرافیان برای آنها نیز ناخوشایند است. اینگونه رفتارها در بین پسرها بیشتر از دختران است. این اختلال با مشکلات دیگر دانش آموز شباهت زیادی دارد و تفکیک کردن آنها دشوار است. صفتها و رفتارهایی که معلمان آنها را رفتار ناسازگار تلقی میکنند به شرح زیر است: پرخاشگری، گستاخی، حاضرجوابی، بهانهگیری، گوشهگیری، بیاعتنایی، دروغگویی، بینظمی، قانونشکنی و ...ه اینگونه رفتارها به دلایل مختلفی در کودکان به وجود میآید و میتواند وابسته به عوامل محیطی، ژنتیکی، روانی، اجتماعی، عاطفی و تربیتی باشد که هر کدام را در ادامهی مطلب بهطور خلاصه توضیح میدهیم. زیستی: مثل از دستدادن عضوی از بدن، اختلالات بینایی و شنوایی، اختلال دستگاه های عصبی . ارثی: افرادی معتقدند که اینگونه رفتارهاو ناسازگاریها از والدین به ارث میرسد. روانی: زمانی که کودک احساس تنهایی کند رفتارهایی مانند: ناخن جویدن،انگشت مکیدن و ... در او مشاهده میشود. عاطفی: به دنیا آمدن کودک جدید در خانواده، احساس بیمحبتی کردن ازطرف خانواده، دست نیافتن به هدف، نداشتن احساس امنیت عاطفی به هر دلیل. اجتماعی: اختلاف و درگیری در خانواده، دعوا بین والدین، بد رفتاری از سمت هم سن و سالهای خود، مشکلات اقتصادی، ترد شدن از سمت دیگران و ... تربیتی: بیمحبتی یا توجه زیادی، قبول کردن بی چون و چرای خواسته یا بالعکس، تنبیه های بدنی، مقایسه کردن با دیگران، هماهنگ نبودن جامعه، خانواده و مدرسه در اصل تربیت و ...

ناسازگاری، بدرفتاری، دانش آموزان.