سیده زهرا موسوی چوبه - ۱-کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
اکرم بابازاده - ۲-کارشناسی جغرافیای طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پل طالشان رشت
فاطمه پاکدل پشتیری - ۳-کارشناسی دینی و عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
فاطمه شریفی زارچی - ۴-کارشناسی علوم اجتماعی گرایش پژوهشگری دانشگاه یزد

در عصر فناوری و ارتباطات اطلاعاتی، تحولات عمده ای در حوزه ی آموزش و پرورش رخ داده است. یکی از این تحولات، استفاده از روش های نوین یادگیری به عنوان ابزاری برای بهبود فرآیند آموزش و ارتقاء کیفیت آموزشی است. یادگیری هیبریدی، به عنوان ترکیبی از رویکردهای مختلف آموزشی، از جمله حمایتی و آینده نگر، به منظور بهره وری بیشتر از زمینه ها و منابع آموزشی موجود، در مدارس به کار گرفته می شود. یادگیری هیبریدی به عنوان تلفیقی از روش های آموزشی مختلف، امکان بهره گیری بهینه از فناوری های نوین و ارتقاء کیفیت آموزش را فراهم می آورد. رویکرد حمایتی در یادگیری هیبریدی به منظور ایجاد محیط های یادگیری حساس به نیازها و استعدادهای هر دانش آموز به کار می رود. همچنین، رویکرد آینده نگر در این فرآیند، به منظور آماده سازی دانش آموزان برای مواجهه با چالش های آینده و ارتقاء توانمندی های آینده نگری آنها مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اهمیت یادگیری هیبریدی و نقش رویکردهای حمایتی و آینده نگر در ارتقاء آموزش و پرورش، این مقاله به بررسی اثربخشی این رویکردها در فرایند آموزشی می پردازد و نتایج حاصل از اجرای آنها در مدارس را مورد تحلیل قرار می دهد. این مقاله با ارائه نتایج تحقیقات و شواهد مستند، به اهمیت و کاربرد یادگیری هیبریدی به عنوان رویکردی نوین و موثر در آموزش و پرورش اشاره می کند و نقش مدیران و معلمان در تداوم و پیشرفت این فرآیند آموزشی را مورد تاکید قرار می دهد.

آینده نگری، یادگیری، کیفیت آموزش، یادگیری هیبریدی، مدارس.