فخر الملوک معزی
زینب بیابانگردی
ربابه شکرآبی
محمود محمودی

این پژوهش از نوع مطالعه زمینه ای است که به منظور بررسی مشکلات مربیان پرستاری هنگام ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری در دانشگاه پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۷۲ انجام گرفته است. اهداف پژوهش شامل: تعیین ویژگیهای واحدهای مورد پژوهش، تعیین مشکلات واحدهای مورد پژوهش هنگام ارزشیابی بالینی در رابطه با برخی ویژگیهای دانشجویان پرستاری، تعیین مشکلات مربیان پرستاری هنگام ارزشیابی بالینی در رابطه با محیط و زمان کارورزی، تعیین ارتباط بین مشکلات ارزشیابی بالینی و برخی ویژگیهای واحدهای مورد پژوهش می باشد. جامعه پژوهش را کلیه مربیان تشکیل می دادند که به هنگام پژوهش سرپرستی آموزش بالینی دانشجویان پرستاری را در گروههای جراحی- داخلی، کودکان، روانی مدیریت، مادران و نوزادان عهده دار بوده اند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. داده های گردآوری شده در قالب ۲۷ جدول تهیه و تنظیم گردیده است و جهت تجزیه و تحلیل آنها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشترین مشکل را مربیان پرستاری هنگام ارزشیابی بالینی در رابطه با ابزار ارزشیابی(۲/۵۵درصد) و کمترین مشکل را در رابطه با ویژگیهای دانشجویان (۳/۳۶ درصد)داشته اند. همچنین نتایج بدست آمده نشان دادند که ارتباط معنی داری بین مشکلات دانشجویان پسر و دختر وجود داشته است. در پایان کاربرد نتایج حاصل از پژوهش در آموزش پرستاری، مدیریت آموزشی و خدمات پرستاری مورد بحث قرار گرفته، جهت انجام پژوهش های بعدی پیشنهاداتی در زمینه های مربوط به پژوهش ارائه گردیده است.

Clinical evaluation, Nursing faculty, Nursing