محمد اسکندری - دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب

تحقیق حاضر به بررسی لرزه ای گزینه های مختلف مطرح در مقاوم سازی در برابر خرابی پیشرونده سیستم های سازه ای می پردازد. خرابیپیشرونده عبارتست از خرابی قسمت عمده ای از سازه در اثر آسیب جزئی در یک قسمت محدود از آن، بطوریکه گستره خرابی نهایی، بامیزان آسیب اولیه متناسب نباشد. امروزه به جهت عوامل مختلف شامل خطرات حملات تروریستی، آتش سوزی و ... در ساختمان های مهم،دولت ها به فکر مقاوم سازی سازه ها در برابر خرابی پیشرونده افتاده اند و این موضوع به شکل گسترده ای در بین محققین مهندسی سازهمورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. اکثر قریب به اتفاق پروژه های مورد مطالعه اجرایی، مربوط به پروژه های مقاوم سازی هستند و مواردطراحی سازه های جدید بسیار کمتر است. لذا مقاوم سازی سازه های موجود در برابر خرابی پیشرونده بیشتر مورد بررسی و بحث قرار میگیرد. از طرفی مطالعات نشان می دهد که تاثیر تکنیک های مختلف مقاوم سازی در برابر خرابی پیشرونده بر رفتار لرزه ای سازه های موجودکمتر مورد توجه می گیرد که موردی شایان توجه است. در تحقیق حاضر تاثیر این نوع مقاوم سازی بر تغییر رفتار لرزه ای سازه موجودمورد توجه قرار گرفته و دو روش مقاوم سازی با استفاده از خرپای سقفی و المان زانویی ارزیابی گردیده است. با توجه به اینکه اکثر قریببه اتفاق سازه های کوتاه تا متوسط مرتبه در نواحی شهری دارای هندسه نامنظم می باشند، تمرکز تحقیق بر روی سازه های با پلان نامنظممعطوف شده است. مطالعه نشان می دهد که استفاده از المان های زانویی هم از نظر بهبود رفتار در برابر خرابی پیشرونده و هم از لحاظتغییرکمتر و مطلوبتر رفتار لرزه ای، مقبول تر می باشد.

خرابی پیشرونده، رفتار لرزه ای، تحلیل دینامیکی غیرخطی فزاینده، سیستم قاب خمشی، سیستم مهاربند هم محور، سیستم المان زانویی