آذر زارع ریک - لیسانس روانشناسی دانشگاه پیام نور تالش
عارف زارع ریک - لیسانس کامپیوتر نرم افزار موسسه آموزش عالی شهریار آستارا
منیره سیف الهی - فوق دیپلم معماری دانشگاه علمی کاربردی تالش
مریم حسن پور خوش قلب - لیسانس حسابداری دانشگاه آزاداسلامی واحد لاهیجان

این مقاله سعی در بررسی تاثیر دو رویکرد ساختارگرایان و نقش گرایان بر روی مهارت صحبت کردن دانش آموزان با محدودیت سنی ابتدایی انجام شده است. برای انجام این موضوع یک مطالعه ی کیفی روی دو گروه از دانش آموزان به تعداد صد نفر متشکل از گروه کنترل و آزمایش در موسسه تودی (Today) تالش که به صورت اتفاقی انتخاب شده بودند انجام گرفت. فعالیت های ارتباطی مختلفی که در روش کاربردی مطرح است با گروه آزمایش بکار برده شد. در حالیکه گروه ساختارگرایان در معرض آموزش غیرارتباطی یعنی بر حسب روش های ساختارگرایی از جمله شنیداری-گفتاری قرار گرفتند. قبل از شروع هر نوع آموزش به هر دو گروه یک پیش آزمون جهت اطمینان از وضعیت اولیه آن ها در مورد متغیری که قرار است مورد سنجش قرار بگیرد ارائه شد و در نهایت یک پس آزمون جهت بررسی نتیجه ی آموزش بعد از ارائه ی درمان به گروه آزمایش و ارائه ی دارونما به گروه کنترل به عمل آورده شد. در حالیکه دو گروه در مرحله ی پیش آزمون معدل تقریبا یکسانی داشتند در مرحله ی پس آزمون گروهی که به روش کاربردی آموزش دیده بود معدل بالایی نسبت به گروه کنترل (ساختارگرایان) داشتند. این مطالعه نشان داد که روش ارتباطی (CA) تاثیر بیشتری روی مهارت صحبت کردن دانش آموزان دارد.

آموزش، نشریه، ساختارگرا، کنترل