صدیقه یوسف زاده - مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
فاطمه نامنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ناهید گلمکانی - مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مونا نجف نجفی - دستیار تخصصی پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مهدی ابراهیمی - دانشیار گروه معارف اسلامی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مرتضی مدرس غروی - استادیار گروه روانشناسی بالینی، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: سازگاری زناشویی، پایه و اساس زندگی مشترک است. دو مورد از مهمترین عوامل موثر بر آن، رضایت جنسی و اعتقادات مذهبی می باشد. دین و مذهب نیز به نقش آموزش های جنسی تاکید ورزیده است، لذا مطالعه حاضر با هدف توام ساختن آموزش های جنسی با آموزه های دینی مرتبط با آن و بررسی تاثیر آن بر سازگاری زناشویی زنان متاهل انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی یک گروهه با پیش آزمون و پس آزمون در سال ۱۳۹۱ بر روی ۳۰ زن متاهل مراجعه کننده به دو مرکز بهداشتی - درمانی شهر مشهد انجام شد. واحدهای پژوهش به مدت ۶ هفته در کلاس های آموزشی شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه شامل: فرم مشخصات فردی، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر و مقیاس شاخص عملکرد جنسی زنان بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۵/۱۱) و آزمون های تی زوجی و ضریب همبستگی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن زنان ۲/۷±۹/۳۳ سال و میانگین مدت ازدواج آنان ۸/۶±۱/۱۳ سال بود. اکثر زنان خانه دار بوده و درآمد در حد کفاف داشتند. پس از آموزش،نمره کل سازگاری زناشویی از ۵۱/۱۹±۱۲/۹۴ به ۵/۱۶±۶۱/۱۰۲ ارتقاء یافت (۰۰۲/۰=p) و در خرده مقیاس های توافق (۰۰۲/۰=p) و تجلی ابراز احساسات (۰۱/۰=p) تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: آموزش های جنسی توام با آموزه های دینی می تواند باعث افزایش سازگاری زناشویی کلی، توافق و تجلی عواطف در زندگی زناشویی شود.

آموزش جنسی, ازدواج, سازگاری, مذهب