شهلا نورانی - کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
الهام جنیدی - کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمد تقی شاکری - دانشیار گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نغمه مخبر - . دانشیار گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: باروری یکی از مهمترین کارکردهای خانواده به شمار می رود و ناباروری می تواند باعث اختلالات مهم عاطفی، عواقب اجتماعی و روانی از جمله کاهش رضایت از زندگی و کیفیت زندگی شود . مطالعه حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی زنان بارور و نابارور مراجعه کننده به مراکز دولتی شهر مشهد انجام شد. روش کار: در این مطالعه تحلیلی مقطعی، ۱۰۰ زن بارور با انتخاب تصادفی از مراکز بهداشتی درمانی و ۱۰۰ زن نابارور از مراکز ناباروری دولتی شهر مشهد به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. زنان شرکت کننده در مطالعه تنها همسر شوهرشان بودند و میانگین سنی آنان ۲۲ تا ۴۵ سال بود. زنان بارور از یک روش پیشگیری از بارداری استفاده میکردند. شرکت کنندگان در مطالعه، پرسشنامه بررسی سلامت عمومی (GHQ۲۸)، پرسشنامه خلاصه شده کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را تکمیل و سپس دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۴) و آزمونهای کای دو، من ویتنی تجزیه و تحلیل و در آزمون های انجام شده ضریب اطمینان ۹۵% و سطح معنی دار ۰/۰۵ مد نظر قرار گرفت. یافته ها: افراد دو گروه از نظر مشخصات فردی، سایر متغیرهای مداخله گر و سلامت عمومی اختلاف معنی داری نداشتند، تنها زنان نابارور خشنودی زناشویی بیشتری را ابراز کردند (p=۰/۰۱۴). دو گروه در هیچ یک از حیطه های (p=۰/۹۴) کلی و (p=۰/۱۸) محیط ،(p=۰/۵۳) اجتماعی ،(p=۰/۸۶) روانی ،(p=۰/۴۶) جسمی شامل زندگی کیفیت اختلاف آماری معنی داری نداشتند. نتیجهگیری: در مطالعه حاضر کیفیت زندگی دو گروه اختلاف معنی داری نداشت و امتیازات کسب شده در هر دو گروه زنان بارور و نابارور در حد متوسط بود. لذا انجام مطالعات بیشتر جهت کمک به ارتقاء کیفیت زندگی به ویژه در زنان به عنوان پایه خانواده و جامعه ضروری به نظر می رسد.

باروری, زنان نابارور, سلامت عمومی, کیفیت زندگی, ناباروری