سمیه ملکی
اکرم نوری زاده

پژوهش حاضر تحقیقی در باب نحوه ی توجیه گزاره های اخلاقی است. بر اساس تعریف سنتی، معرفت عبارت از باور صادق موجه است. مولفه ی توجیه، به معنای داشتن دلیلی عقلانی برای باور، مورد توجه اغلب معرفت شناسان بوده و وجود آن را برای معرفت داشتن ضروری دانسته اند. درباره ی چیستی توجیه و بیان ماهیت آن، اختلاف نظرهای فراوانی وجود دارد که این پژوهش در پی بررسی این دیدگاه ها و اختلاف نظرهاست. در مقاله ی پیش رو، پس از معرفی معرفت شناسی و شکاکیت و اشاره ی مختصر به اقسام آن، رویکردهای معرفت شناسان در باب توجیه بیان می گردد؛ سپس با توجه به تقابل معرفت شناسی اخلاق و شکاکیت اخلاقی معرفت شناختی، نظریات توجیه در فلسفه ی اخلاق بیان می گردد و در پایان، موضع شکاکان اخلاقی معرفت شناختی نیز در باب توجیه، بیان خواهد شد.

معرفت, معرفت شناسی, شکاکیت, توجیه, مبنا گرایی, انسجام گرایی