CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین اینتروال شدید و ترکیبی قدرتی-استقامتی بر سطوح سرمی فاکتور رشدی فیبروبلاست-۲۱ (FGF-۲۱) در زنان دیابتی نوع دو

عنوان مقاله: مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین اینتروال شدید و ترکیبی قدرتی-استقامتی بر سطوح سرمی فاکتور رشدی فیبروبلاست-۲۱ (FGF-۲۱) در زنان دیابتی نوع دو
شناسه ملی مقاله: JR_JNE-6-3_006
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:

مرضیه کرمی - Yasouj Branch, Islamic Azad University, Yasouj, Iran
ابراهیم بنی طالبی - University of Shahrekord, Shahrekord, Iran

خلاصه مقاله:
مقدمه: برنامه های مراقبت پرستاری دیابت نوع دو متنوعی همچون فعالیت ­بدنی منظم پیشنهاد شده ­است. هدف از این پژوهش تعیین تفاوت تاثیر هشت هفته تمرین اینتروال شدید و ترکیبی قدرتی-استقامتی بر سطوح سرمی فاکتور رشدی فیبروبلاست-۲۱ (FGF-۲۱) در زنان دیابتی نوع دو است.روش­کار: در این تحقیق نیمه تجربی ۴۲ نفر از زنان دیابتی دارای اضافه­وزن با دامنه سنی ۴۵-۶۰ سال و قند خون ناشتای بزرگ تر ۱۲۶ میلی گرم در دسی لیتر به طور داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه تناوبی شدید (۱۴N=)، تمرین ترکیبی (۱۴N=) و کنترل (۱۴N=) قرار گرفتند و به مدت هشت هفته تمرین کردند. گروه تناوبی شدید سه جلسه در هفته ۴-۱۰ تکرار آزمون وینگیت ۳۰ ثانیه­ای بر روی ارگومتر را با تلاش حداکثر انجام دادند. گروه ترکیبی سه جلسه در هفته تمرین هوازی با ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب و دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. گروه کنترل هیچ گونه فعالیت منظمی نداشتند. FGF۲۱ زنان ۲۴ ساعت قبل و بعد از اتمام دوره تمرینی از طریق خون گیری اندازه­گیری شد. جهت تعیین تفاوت­های درون­گروهی از آزمون t وابسته و جهت تعیین تفاوت­های میان گروه ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد میزان FGF۲۱ سرمی نیز در هیچ یک از گروه ­های تناوبی شدید، ترکیبی و کنترل تغییر معنی­ داری نداشت، ولی در گروه کنترل نزدیک به معنی­ داری بود (۰۸۷/۰P=)، همچنین، پس از هشت هفته تمرین با وجود افزایش میزان FGF۲۱ در گروه تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بین میانگین داده ­های پیش آزمون و پس آزمون گروه های تناوبی شدید (۱۵۸/۰ =P)، ترکیبی (۲۷۹/۰=P) و کنترل (۸۳۴/۰=P) اختلاف معنی­ داری وجود ندارد. نتایج مقایسه بین گروهی تفاوت معنی ­داری بین گروه­­ های تمرینی نشان نداد (۸۱۹/۰P=).  نتیجه­ گیری: با توجه به کارایی یکسان دیده شده بین دو مداخله ورزشی می­توان نتیجه گرفت که برنامه های مراقبت پرستاری برای بیماران دیابتی نوع دو می­تواند شامل این دو شیوه ورزشی با توجه به زمان در دسترس باشد. همچنین عدم معنی­داری را به طورکلی، می­توان ناشی از کوتاه بودن طول دوره، سن آزمودنی ­ها و سطح آمادگی آن ها دانست، که با توجه به این موارد، نیاز به انجام تحقیقات طولی در این زمینه همچنان باقی است.

کلمات کلیدی:
Diabetes Mellitus, Type ۲, Fibroblast Growth Factor, Exercise Training, دیابت ملیتوس, نوع دو, فاکتور رشدی فیبروبلاست, تمرین ورزشی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1732094/