علی اکبر حیدری - دانشگاه هنر - دانشکده معماری و شهرسازی
محمد فرخزاد - دانشگاه هنر - دانشکده معماری و شهرسازی

در فرآیند آموزش دروس فنی و سازهای برای دانشجویان معماری می توان گفت که اولین تجرب. علمی آنان در آشنایی و درک سازة ساختمان، دروس « ایستایی »و « مقاومت مصالح و سازههای فلزی » است. دانشجویان در این دروس با مفاهیم حقیقی سازهای و محاسبات محسوسی از درک رفتار اعضای سازه آشنا شده و رفتارهای ساختار فنی آن را آموزش می بینند. نگرش اساتید محترم این دروس همیشه چنان بوده که می بایست مباحثی فنی و محاسباتی در این دروس مطرح شود. سرانجامِ چنین رویکردی، آموزش سازه به دور از درک عمیق و تفهیم معانی واقعی و مشخصات سازه بوده است. اما نگارندگان این مقاله بر این باورند که می توان در درس« مقاومت مصالح و سازههای فلزی » به عنوان گام اول، دانشجویان را به سرعت در معرض واقعیات سازهای قرار داد و آنان را به فراگیری و کسب مهارتهای لازم در برخورد با سازه در دروس آینده (معماری و سازه) علاقه مند نمود. طی تجرب. چندین ساله در تدریس دروس سازهای، مؤلفین دسته بندی دقیقی را از موضوعاتی که لازم است در درس «مقاومت مصالح و سازههای فلزی» بیان شود استخراج کرده و روش تدریس و بیان هرکدام را به صورت تحلیلی، به همراه مثالهای عملی تدوین نمودهاند تا دانشجو در هر مرحله از این فرآیند یکی از مفاهیم مورد نیاز خود را در درک عملی سازه به طور کامل فراگیرد. این رویه به طور خلاصه با موضوعاتی تئوری چون انتقال بار در ساختمان و تحلیل مقاومت سازه در برابر این بارها آغاز شده و پس از درگیر شدن آن با محاسبات مورد نیاز اعضای سازهای در نهایت با انجام یک پروژة عملی به پایان می رسد. در این راستا نگارندگان یک کتاب درسی دانشگاهی را در دست تألیف دارند که در آن ضمن رعایت ساختار مذکور، با عینیت دادن به مفاهیم سازهای در محیط درسی آموزشی معماری و ذکر مثالها و موضوعات مرتبط با نیاز دانشجویان این رشته نهایت سعی خود را در تحقق یافتن اهداف آموزش سازه در معماری به عمل آوردهاند.