ترجیح طعمه و سوئیچینگ بالتوری سبز Chrysoperla carnea روی شته ی سبز مرکبات Aphis spiraecola و شته ی جالیز Aphis gossypii
عنوان مقاله: ترجیح طعمه و سوئیچینگ بالتوری سبز Chrysoperla carnea روی شته ی سبز مرکبات Aphis spiraecola و شته ی جالیز Aphis gossypii
شناسه ملی مقاله: JR_IPRJ-8-4_004
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_IPRJ-8-4_004
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
محبوبه مرادی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مهدی حسن پور - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
علی گلی زاده - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سید علی اصغر فتحی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
خلاصه مقاله:
محبوبه مرادی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مهدی حسن پور - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
علی گلی زاده - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سید علی اصغر فتحی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بالتوری سبزChrysoperla carnea یکی از دشمنان طبیعی است که به آفات مختلف گیاهان زراعی و باغی حمله میکند. ترجیح غذایی دشمنان طبیعی یکی از مهمترین معیارهایی است که در بررسی کارایی آنها مورد استفاده قرار می گیرد. در این بررسی، ترجیح غذایی و سوئیچینگ لاروهای سن دوم و سوم بالتوری سبز روی شته ی سبز مرکبات، Aphis spiraecola و شته ی جالیز، Aphis gossypii مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش روی برگ پرتقال، رقم تامسون ناول، در اتاقک رشد در دمای ۲±۲۷ درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی ۵±۶۵ درصد و دوره ی نوری ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی انجام شد. نتایج نشان داد که وقتی شته ی سبز مرکبات یا شته ی جالیز به تنهایی در اختیار لاروهای سن دوم و سوم شکارگر قرار گرفت، نرخ شکارگری لاروها روی شته ی جالیز در مقایسه با شته ی سبز مرکبات بیشتر بود. در آزمایش سوئیچینگ، ارائه ی ترکیب های مختلفی از شته ی جالیز: شته ی سبز مرکبات تفاوت معنی داری در میزان تغذیه ی لاروهای بالتوری سبز ایجاد کرد. در ترکیب های مختلف طعمه، تغذیه ی لاروهای سن دوم و سوم شکارگر از شته ی سبز مرکبات به ترتیب بین ۹۰/۷ تا ۱۰/۲۱ و ۷۰/۱۵ تا ۰۰/۳۱ و از شته ی جالیز به ترتیب بین ۶۰/۱۴ تا ۶۰/۲۹ و ۵۰/۲۴ تا ۲۰/۳۸ عدد متغیر بود. مقدار شاخص ترجیح منلی در نسبت مساوی شته ی جالیز:شتهی سبز مرکبات برای لارو سن دوم و سوم شکارگر به ترتیب ۶۳۲/۰: ۳۶۸/۰ و ۶۴۷/۰: ۳۵۳/۰ محاسبه شد که نشان دهنده ی ترجیح لاروها به شته ی جالیز بود. این تحقیق نشان داد که نوع طعمه و تراکم آن روی ویژگی های رفتاری لاروهای بالتوری سبز موثر است.
کلمات کلیدی: کنترل بیولوژیک, برهمکنش شکارگر- شکار, آزمون های انتخابی و غیر انتخابی, شاخص ترجیح
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1737610/