محبوبه غازان - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه
زهرا واحدی - کارشناسی آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر
فریده مسعودی - کارشناسی ارشد زیست شناسی گرایش بیوفیزیک دانشگاه پیام نور مرکز استهبان
فاطمه سلطانی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه

در دنیای امروز، آموزش و یادگیری به وسیله روش های نوآورانه و موثر تبدیل به یک ضرورت شده است. یکی از این روش ها، آموزش مبتنی بر پروژه است که با تاکید بر فعالیت های عملی و مشارکتی، دانش آموزان را به فرآیند یادگیری عمیق و پرداختن به مسائل عملی مشتاقانه می کند. آموزش مبتنی بر پروژه به عنوان یک روش پویا و تعاملی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این رویکرد، دانش آموزان به عنوان مشارکت کنندگان فعال در فرآیند یادگیری شناخته می شوند، که با انجام پروژه های عملی و واقعی، تئوری ها و مفاهیم آموزشی را به کاربرد عملی در زندگی واقعی متصل می کنند. این روش علاوه بر تقویت مهارت های علمی و تخصصی، توانایی های مهمی مانند مهارت های ارتباطی، حل مسائل، تصمیم گیری و همکاری را نیز تقویت می کند. استفاده از روش آموزش مبتنی بر پروژه باعث افزایش تعامل فعال دانش آموزان در کلاس درس می شود و آن ها را در جهت تسلط بر مفاهیم و مهارت ها هدایت می کند. این روش تجربه ای غنی را برای دانش آموزان ایجاد می کند که آن ها را قادر می سازد تا به طور عمیق تر و پایدارتر مفاهیم آموخته شده را درک کنند. روش آموزش مبتنی بر پروژه به عنوان یک ابزار قدرتمند و موثر در تحقق اهداف آموزشی و ارتقاء یادگیری دانش آموزان به طور جدی مورد بررسی قرار گرفت. این روش نه تنها بهبود مفاهیم آموزشی را دنبال می کند بلکه مهارت های ضروری برای زندگی را نیز تقویت می کند. با توجه به نقاط قوت و چالش های مرتبط با این روش، انتخاب موافق و تناسبی با هدف های آموزشی و محتوای درسی ضروری است.در این مقاله، اثربخشی روش آموزش مبتنی بر پروژه به عنوان یک روش فعال و مشارکتی در تحقق اهداف آموزشی و ارتقاء فرآیند یادگیری دانش آموزان مورد بررسی قرار می گیرد. این مقاله به بررسی اهمیت و کاربردهای روش آموزش مبتنی بر پروژه، اجزاء تشکیل دهنده آن، و نقاط قوت و ضعف این روش در محیط های آموزشی اشاره دارد.

آموزش مبتنی بر پروژه، اهداف آموزشی، یادگیری دانش آموزان، روش های نوآورانه، مشارکتی، مسائل عملی