فاطمه آقازاده

با ظهور ویروس کرونا نخستین بار در شهر ووهان چین و سپس انتشار آن در کشورهای دیگر، سازمان جهانی بهداشت آن را یک پاندمی نامید و وضعیت فوق العاده بهداشتی را اعلام کرد. کرونا، ویروس نوظهور و ناشناخته ای بود که تمامی ابعاد زندگی مردمان این کره خاکی از جمله وضعیت تحصیلی و آموزش را تحت تاثیر خود قرار داد. تعطیلی طولانی مدت مدارس، موجب افت تحصیلی، افسردگی و کم تحرکی دانش آموزان شده و سلامت آن ها را در معرض خطر قرار داده بود. از آنجایی که تقویت مهارت های ارتباطی و روابط اجتماعی دانش آموزان در مدرسه شکل می گیرد، بعد از بازگشت به مدرسه، بسیاری از دانش آموزان دچار اختلالات عاطفی و رفتاری شدند و چون فاقد مهارت های اجتماعی بودند، منزوی شده و نمی دانستند که چگونه باید با همکلاسی های خود ارتباط برقرار کنند. وضعیت تحصیلی دانش آموزان در جامعه به شدت افت پیدا کرده بود. فضای نا آرام خانواده و اعتیاد دانش آموزان به فضای مجازی و دریافت اطلاعات نامناسب از آن، سبب تغییر رفتار و خلق و خو در آنان شده بود. بعضی از دانش آموزان نیز سوگوار از دست دادن یکی از آشنایان یا اعضای خانواده خود به خاطر این بیماری بودند یا مدام ترس و اضطراب ناشی از مبتلا شدن به بیماری را به دوش می کشیدند و به لحاظ روحی-روانی آسیب زیادی دیده بودند و نیاز به حمایت بیشتری داشتند. لذا در این مقاله سعی بر آن داریم تا آسیب های روحی- روانی وارد شده بر دانش آموزان پس از دوران شیوع گسترده ویروس کرونا را مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم. این پژوهش به روش کتابخانه ای (مروری) انجام گرفته است و در صدد است تا جایگاه خانواده و مدرسه را در تامین امنیت روانی دانش آموزان مورد بررسی قرار داده و راهکار هایی را در این زمینه ارائه دهد

کووید-۱۹، آسیب های روحی- روانی، خانواده، مدرسه، سلامت روانی