علی فروغی اصل - استادیار دانشگاه تبریز
مهدی نظرپور

بتن های خودتراکم علیرغم دارای بالا بودن مزیت های مختلف اجرایی و اقتصادی و بهبود کیفیت درساخت و سازهای بتنی درمقایسه با بتن های معمولی و ویبره شده با جمع شدگی شیمیایی خود به خودی و خشک شدگی بالایی روبرو هستند که منجر به ایجاد ترکهای مختلف شده و مشکلات زیادی را درسازه های هیدرولیکی پدیدمیآورند درسالهای اخیر با استفاده از الیاف مختلف درطرح اختلاط و اجرای بتن ها می توان با متصل نمودن ترک ها و ریزترک ها به یکدیگر و به تعویق انداختن انتشار آنها مشکل را حل نمود دراین تحقیق ازمایشگاهی این مساله درمورد بتن خودتراکم الیافی مورد بررسی قرارگرفته است و با استفاده از مصالح محلی میکروسیلیس فوق روانساز و الیاف پلی پروپیلن بامقدار 0/19 و 0/38 و 0/76 کیلوگرم برمترمکعب و دراندازه های طولی 6و12 میلیمتری و درزمان های عمل آوری 7و14و28 روزه و تعیین کارایی بتن تازه با آزمایشهای جریان اسلامپ قیفV شکل و جعبه L وانجام آزمایشهای مکانیکی و کنترل نتایج با نمونه های بتن شاهد بدو ن الیاف تاثیر الیاف و تغییرات چشمگیرخواص مورد بررسی قرارگرفته است و میتوان مقادیر بهینه آن را جهت استفاده درمسائل اجرایی ارایه داد.

بتن خودتراکم، الیاف پلی پروپیلن، فوق روانساز، میکروسیلیس، خواص مکانیکی