محمد علی ززولی - Professor, Department of Environmental Health Engineering, Health Sciences Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
لاله کلانکش - PhD Student in Environmental Health Engineering, Health Sciences Research Center, Student Research Committee, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

نابرابری های بهداشت محیطی (EHIs) به تفاوت های کلی شرایط بهداشت محیط اشاره می کند. هدف از این پژوهش، معرفی شاخص های EHI و توصیه های کلی برای بهبود سلامت محیط زیست و کاهش نابرابری های است. این تحقیق شامل بررسی گزارشات WHO در مناطق مختلف است که شاخص EHI را در ۱۴ گروه معرفی کرده است و به سه گروه اصلی شامل نابرابری های مرتبط با آسیب پذیری، زیست محیطی و مسکن تقسیم بندی می کند. نابرابریهای مرتبط با آسیب دیدگی شامل آسیب های مرتبط با کار، تلفات مرگبار جاده ای، مسمومیت های مرگبار و سقوط می باشد. هم چنین طبقه بندی زیست محیطی دارای چهار شاخص شامل قرار گرفتن در معرض سر و صدا، عدم دسترسی به مناطق سرسبز و تفریحی، قرار گرفتن در معرض دود دست دوم در درون منزل و محل کار می شود. در این میان نابرابری های مرتبط با مسکن خود شامل شش شاخص تامین آب نامناسب، فقدان توالت فلاشینگ دار، فقدان حمام یا دوش، ازدحام، منازل نمناک و مرطوب است. مطالعات نشان می دهد EHI ها در تمامی کشورها وجود داشته و اغلب قشر فقیر را تحت تاثیر قرار می دهد. میزان این نابرابری های متغیر بوده و از عواملی چون متغیرهای اقتصادی اجتماعی و جمعیت شناسی تاثیر پذیر است. در این میان نابرابری های زیست محیطی مستثنی نبوده و ارتباط مستقیم با میزان درآمد، تحصیلات، اشتغال، سن و جنس، نژاد، قومیت، مکان و زمان خاص دارد. علاوه بر این تفاوت در معرض خطر قرار گرفتن افراد در برابر نابرابری های محیط زیستی با توجه به تفاوت جمعیت شناختی و اجتماعی افراد متفاوت است. لذا لزوم طراحی مطالعه ای برای ارزیابی اولیه EHI در ایران دیده می شود.

Environmental Health Inequalities, inequality, procedural justice, نابرابری های بهداشت محیطی, نابرابری, عدالت زیست محیطی