معصومه طلوع قمری - گروه فیزیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران
رامش احمدی - گروه فیزیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران
سعیده پیشقدم - گروه بیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران

مقدمه و هدف: بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری های نورودژنراتیو می باشد که در آن نورون ها، به ویژه در نواحی مرتبط با اعمال شناختی، موردتخریب قرار می گیرند. این بیماری علت مهم دمانس پیری است که با تخریب نورونی و زوال شناختی، به ویژه در سنین پیری مشخص می شود. در گذشته، درمان های دارویی زیادی برای بیماری آلزایمر معرفی شده اند که علی رغم ایجاد تحول زیاد، به طور کامل موفق نبوده اند. ازاین رو در این تحقیق، تاثیر تزریق داخل صفاقی عصاره دارچین بر مرحله تثبیت حافظه در موش های صحرایی آلزایمری شده نر نژاد ویستار موردبررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: تعداد ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در ۵ گروه تقسیم شدند: ۱. گروه دست نخورده (Intact)؛ ۲. گروه کنترل دی متیل سولفوکسید (DMSO)؛ ۳. گروه شاهد دی متیل سولفوکسید مایع مغزی نخاعی(CSF)؛ ۴. گروه دریافت کننده دی متیل سولفوکسید و استرپتوزوتوسین (با دز mg/kg ۵/۱)؛ ۵. گروه دریافت کننده استرپتوزوتوسین (STZ) به صورت داخل بطن مغزی و عصاره دارچین با دز mg/kg ۱۲۵ به صورت داخل صفاقی. جهت ایجاد مدل آلزایمری داروی استرپتوزوتوسین به درون بطن های مغزی تزریق گردید و پس از آن، به مدت ۴ روز موش های صحرایی آلزایمری تحت درمان با عصاره دارچین به صورت داخل صفاقی قرار گرفتند. جهت ارزیابی، یادگیری و حافظه در موش های صحرایی از طریق آزمون یادگیری اجتنابی غیرفعال بررسی شد. نتایج: تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین موجب آسیب شدید یادگیری و حافظه در موش های صحرایی شد و عصاره دارچین سبب بهبود یادگیری در حیوانات آلزایمری گردید (P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: نتایج کلی این پروژه نشان داد که عصاره دارچین منجربه درمان ضایعات شناختی در بیماری آلزایمر می شود.

استرپتوزوتوسین, آلزایمر, عصاره دارچین (سینامون زیلانیکوم), یادگیری اجتنابی غیرفعال, رت نر