فریدون سرمدیان - دانشیار، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی
علی کشاورزی - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی

در این تحقیق، به منظور بررسی کارایی روش فازی در ارزیابی تناسب اراضی، از روشهای فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و رگرسیون چند متغیره استفاده شده و نتایج حاصل از روش فازی، با نتایج روش پارامتریک، مورد مقایسه قرار گرفته است. هم بستگی بین شاخص اراضی و عملکرد مشاهده شده در سطح منطقه، برای روش مبتنی بر نظریه مجموعه های فازی با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (۹۱/۰r =) و روش رگرسیون چند متغیره (۸۸/۰r =) بیشتر از روش پارامتریک (۸۵/۰r =) بوده است. گرچه نظریه مجموعه های فازی نتایج بهتر و دقیق تری را برای ارزیابی تناسب اراضی ارائه می دهد، اما دقت نتایج تا حد زیادی به انتخاب توابع عضویت مناسب، تعیین نقاط بحرانی و مقادیر اوزان تعیین شده برای خصوصیات مختلف اراضی بستگی دارد.

احتیاجات تیپ بهره وری, توابع عضویت, درجات تناسب اراضی, شاخص اراضی, قزوین