محمدحسین کرمی
میثم زارع

گسترده ترین بخش آثار ادبی به ادب غنایی مربوط می شود که مضامین متعددی را در خود جای داده است. در این نوشتار تلاش بر این است تا موضوعات غنایی در رباعیات عرفی شیرازی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. عرفی شیرازی به عنوان یکی از بزرگترین شاعران طرز تازه بسیاری از این مضامین را در رباعیات خود آورده است. از جمله این مضامین می توان به عشق، شکواییه، مفاخره، مدح، وصف، طنز، ماده تاریخ و... اشاره کرد. برخی از مضامین چون حبسیه، شهرآشوب ، مرثیه و... در رباعیات او دیده نمی شوند. شکواییه های عرفی بیشتر شکواییه های شخصی است. وی در اکثریت مفاخره هایش به برتری سخن خود اشاره دارد. در طنزهایش به زاهدان ریایی می تازد. مدحش نیز در اکثر موارد مدح اکبرشاه است.

ادب غنایی، عرفی شیرازی، رباعی، مضامین غنایی