راضیه بابامیر - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی ، دانشگاه شهید چمران اهواز
منوچهر چیت سازان - دکترای هیدروژئولوژی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکد
سید یحیی میرزایی - دانشجوی دکترای هیدروژئولوژی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز

امروزه با توجه به رشد جمعیت، گسترش شهرنشینی و توسعه بخشهای اقتصادی تقاضا برای آب در بخش های شرب، کشاورزی و صنعت روز به روز رو به افزایش می باشد. از طرفی با توجه به محدودیت های منابع آب شیرین، ارزیابی منابع آبی از لحاظ کیفی و کمی بویژه در مناطق خشک جایگاه ویژه ای در مطالعات منابع آب زیرزمینی پیدا کرده است به گونه ای که تأمین آب مصرفی مورد نیاز با کیفیت مناسب و عاری از هر گونه آلودگی به یکی از چالش های بشر تبدیل شده است. آب قابل شرب سالم باید دارای شاخص های کیفی متعددی مانند خواص فیزیکی، شیمیایی و غیره باشد. یکی از این شاخص ها، مقدار غلظت یون های اصلی در آب می باشد. سازمان بهداشت جهانی (WHO) حد مجاز غلظت این یون ها را در آب آشامیدنی مشخص کرده است. از روش های متداول ارزیابی کیفی آب از نظر شرب دیاگرام شولر است. این دیاگرام ، امکان بررسی آب را در یک نقطه خاص از منطقه مورد نظر ارائه می دهد. اما تغییرپذیری مکانی کیفیت آب زیرزمینی را نمی توان توسط این دیاگرام بررسی نمود. بابیکر و همکاران، Babiker et al. (2007) شاخص کیفیت آب زیرزمینی را Groundwater Quality Index (GQI) معرفی کرده اند. دراین تحقیق شاخص GQI بوسیله ی نرم افزار ArcGIS10 برای دشت دزفول- اندیمشک برآورد گردیده است. نتایج برآورد آن مقدار 94 تا 97 درصد را نشان داد. این مقادیر از شاخص GQI بیانگر این مسئله است که دشت از نظر استانداردهای اشامیدنی دارای کیفیت مناسب می باشد، این شاخص از شرق به غرب و شمال دشت افزایش می یابد.

کیفیت آب زیرزمینی از نظر شرب، دشت دزفول- اندیمشک ، دیاگرام شولر، شاخص GQI، GIS