پگاه شیرازپور - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

نبار به سرپناه مصنوع اززمان ترک غارنمود پیدا کرد و براساس این نیازطبیعی قدیمی ترین معماری ساخت خانه می باشد خانهواژه درداجتماع است جایی که آسایش ارامش زیستن و بودن درآن حاصل می آید و تااین فضا را دراختیارنداشته باشد دیگر امکانات برای گوارا نخواهد بو مسکن ایرانی که برگرفته شده ازمعماری کهن ایران و اوج تبلور آن دردهه های گذشته شاخصه فرهنگ ماست امروزه گسسته است مسکن مقوله حضور زیستن درفضاست و حلقه های گمشده آن از تاریخ تا به امروز نتوانسته است به هویت مکانی و انسانی خود فائق آید بی هویتی درمسکن تغییر اقلیم نقص قوانین و هجوم فرهنگ ساخت و سازهای بی ریشه همه و همه تهدیدات جدی بخش مسکن هستند خانه های ایرانی دارای نوعی کیفیت محوری درفضاهای خود بوده اند برخلاف خانههای سنتی معماری معاصر بیشتر به جنبه های صوری و عینی معماری خانه زیبایی بصری توجه دارد. دراین متن برانیم تاثیر متقابل معماری مسکونی و شیوه زندگی درگذشته و حال وتحولات معماری مسکن ایرانی را درگذرازسنت بهمدرن مورد بررسی قرارداده و آینده نسبتا مشخصی را به تصویر کشیم با تاملی برمفاهیم خانه و مسکن و همچنین با نگاهی به اثار مسکونی دوران معاصر الگوهای طراحی مسکن این دوران را طبقه بندی کرده و با توجه به رویکرهای گوناگون معماری معاصرسعی دربررسی جریانهایفکری و الگوواره غالب برطراحی مسکن درمعماری معاصر ایران داشته ایم

مسکن، شیوه زندگی، معماری سنتی، فرهنگ، سنت، مدرنیته