محمد درویشی - کارشناس ارش رفتار حرکتی دانشگاه رازی
علی حیرانی - استادیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه رازی
بهرام یوسفی - دانشیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه رازی

هدف اصلی این تحقیق مقایسه اثر تمرین ذهنی و تمرین ایزومتریک بیشینه بر قدرت عضلات چنگش سالمندان بود. آزمودنی های تحقیق 30 نفر از سالمندان مرد بالای 60 سال ساکن آسایشگاه های سالمندان سطح شهر کرمانشاه بودند که سابقه تمرینات قدرتی طی دو سال گذشته همچنین تمرین ذهنی را نداشتند. پس از اندازه گیری اولیه قدرت عضلات چنگش، آزمودنی ها به صورت تصادفی به سه گروه تمرین ذهنی، بدنی(واقعی) و کنترل تقسیم شدند. طی مدت زمان مداخله گروه تمرین ذهنی به تمرین ذهنی انقباض ایزومتریک بیشینه عضلات چنگش دست غیر برتر پرداختند، گروه تمرین واقعی(بدنی) انقباض ایزومتریک بیشینه عضلات چنگش دست غیر برتر را انجام می دادند و افراد گروه کنترل در همین دوره از هرگونه تمرین ذهنی یا بدنی خوداری نمودند. پس از سه هفته تمرین میزان قدرت ایزومتریک بیشینه عضلات چنگش دست غیر برتر همه آزمودنی ها با استفاده از دستگاه داینامومتر (hand dynamometer sh5005 hydraulic) اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آنوای یک طرفه و آزمون توکی مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که تغییرات میانگین قدرت ایزومتریک بیشینه عضلات چنگش سالمندان در گروه های ذهنی و بدنی در دست غیر غالب معنی دار بود (p<0/05) اما این تغییرات در گروه کنترل معنی داری نبود (p>0/05). با توجه به این نتایج به نظر می رسد بتوان از تمرین ذهنی در جهت حفظ یا افزایش قدرت عضلانی زمانی که انجام حرکات فعال امکان پذیر نیست بخصوص در دوران سالمندی که با تغییرات پسرونده سیستم عصبی - عضلانی همراه است سود جست.

تمرین ذهنی، تمرین بدنی ،قدرت چنگش، سالمندان