میترا انصاری - کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی ، دانشگاه غیرانتفاعی واحد البرز، تهران، ایران.

بیماری کووید ۱۹ (ویروس کرونا۲) در پایان سال ۲۰۱۹ در شهر ووهان۳ از استان هوبی ۴ در کشور چین ظاهر شد. انتشار سریع این ویروس به گونه ای بود که باعث شد سازمان جهانی بهداشت در ۳۰ ژانویه ۲۰۲۰ ابتدا آن را وضعیت اضطراری بهداشت جهانی و در مدت کوتاهی در ۱۱ مارس ۲۰۲۰ آن را همه گیری جهانی اعلام کند (تاگارو، اپالزا، سانتوس، سانز-سانیتوفمیا، اوثی ، مورلیدا ۵ و همکاران، ۲۰۲۱). تا به امروز چندین میلیون مورد جدید شناسایی شده و تعداد زیادی نیز جان باخته اند (پاتل ، آگاروال، رودراموتی ، شوکانی ، اکسس ، شارما۶ و همکاران، ۲۰۲۱). ویروس کرونا امروزی که با نام کووید-۱۹ نیز شناخته می شود، متعلق به خانوادهای از سندرم حاد تنفسی کووید-۱۹ است . به گفته سازمان جهانی بهداشت بیماری کرونا یک بیماری عفونی است که توسط یک ویروس کرونای تازه کشف شده ایجاد می شود. خانواده کروناویروس باعث بیماری تنفسی در افراد می شود و در بین حیوانات از جمله شتر، گربه و خفاش به گردش در می آید (کاسیلا ۷ و همکاران، ۲۰۲۲). ترس و اضطراب ناشی از ابتلای احتمالی ، مخرب بوده و می تواند منجر به ناهنجاریهای روانی و استرس در افراد شود. اضطراب و استرس با تحریک هیپوتالاموس۸ در مغز و به دنبال آن افزایش ترشح هورمون کورتیزول ۹ از قشر غده فوق کلیوی و تحریک اعصاب سمپاتیک در سراسر بدن در کوتاه مدت برای مقابله بدن با عوامل اضطرابی سودمند است اما اگر این اضطراب و استرس و پاسخ بدن یعنی افزایش سطح کورتیزول و تحریک سمپاتیک در درازمدت باقی بماند، مخرب بوده و منجر به تضعیف سیستم ایمنی و کاهش توان بدن در مبارزه با بیماریها از جمله کرونا می شود (باریت ، بارمن ، بروکس و یوان۱، ۲۰۱۹ به نقل از اسدی، کیانی ، عظیمی و غریبی ، ۱۴۰۰).

اضطراب مرگ، روان رنجورخویی ، درون گرایی