Ahmad Meidari

طرح مساله: نظریه حکمرانی خوب از اواخر دهه ۱۹۹۰ مورد استقبال قرار گرفت. این نظریه در ایران هنوز مورد بحث و بررسی قرار نگرفته است. این مقاله سعی دارد زمینه های پیدایش، ارتباط این نظریه با نظریه های رقیب و توصیه های سیاستی آن را معرفی کند. روش: این مقاله بر پایه منابع کتابخانه ای در زمینه حکمرانی خوب تدوین و با استفاده از روش اسنادی انجام شده است. یافته ها: الگوی دولت حداقل با افزایش شدید بحران های مالی همراه بوده است که هزینه های سنگینی بر اقتصاد کشورهای در حال توسعه و اقتصاد جهانی تحمیل کرده است. طی دو دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ نابرابری میان کشورها افزایش یافته و در اکثر کشورهای اروپای شرقی و شوروی سابق اجرای این الگوی سیاست گذاری به افزایش شدید فقر و نابرابری و تورم منجر گردیده است. این پیامد ها موجب رویگردانی از الگوی دولت حداقل و استقبال از الگوی حکمرانی خوب شده است. نتایج: کاهش مداخله دولت، لزوما عملکرد بهتر وضعیت اقتصادی را به ارمغان نمی آورد. برای دستیابی به توسعه، نقاط ضعف دولت و راه های کاهش آن باید در کانون سیاست ها قرار گیرد. اعمال حکمرانی بهتر نیازمند مجموعه ای از سیاست هاست که از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است؛ با این وجود، افزایش رقابت در حوزه سیاسی و اقتصادی و همچنین پاسخگویی بیشتر دولت، دو راهبرد اصلی حکمرانی خوب است.

Accountability, Competition, Financial Crisis, Good Governance, Structural Adjustment Policy, الگوهای نظری توسعه, توصیه های سیاستی, حکمرانی خوب