ملیحه سادات معصومی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حملونقل، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
رضا گلشن خواص - استادیار گروه برنامه ریزی حملونقل، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
علی توکلی کاشانی - دانشیار گروه برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران

به دلیل رشد فزاینده جمعیت و افزایش شهرنشینی و به تبع آن افزایش نیاز به حمل ونقل ، مسئله برنامه ریزی و توسعه شهری، همواره یکی از مهمترین مباحث تحقیقاتی بوده است . از این رو محققان حمل ونقل به دنبال توسعه مدلهایی برای تخمین خصوصیات سفر افراد در زمان و مکان هستند. چنین مدلهایی به جمع آوری مقادیر زیادی داده در مورد تعداد سفر، مقصد سفر و حالت های حمل ونقل افراد و... نیاز دارند. در مقاله پیش رو به مزایا و معایب روشهای مختلف جمع آوری این دادهها از گذشته تاکنون از جمله نظرسنجی های سفر، مصاحبه تلفنی ، استفاده از GPS و دادههای تلفن همراه پرداخته می شود. علاوهبراین دادههای تلفن همراه در دو دسته مبتنی بر حسگر و شبکه مورد بررسی قرار می گیرند. در دهه های اخیر دادههای شبکه تلفن همراه به عنوان منبع جدیدی از اطلاعات و به لطف مزایایی که نسبت به دادههای حاصل از روشهای سنتی دارند، نقش مهمی را در مطالعات رفتار سفر ایفا می کنند. همچنین به کاربرد دادههای شبکه تلفن همراه در تحقیقات رفتار سفر شامل موقعیت یابی ، انتخاب مسیر، تخمین ماتریس O-D و ... اشاره می گردد. این کاربردها بهینه سازی حمل ونقل شهری و بهبود برنامه ریزی منطقه ای را تسهیل می کنند. هدف اصلی این مقاله آشنایی با دادههای حاصل از شبکه تلفن همراه و کاربرد آنها در جهت بهبود برنامه ریزی حمل ونقل می باشد.

برنامه ریزی حمل ونقل ، شبکه تلفن همراه، دادههای تلفن همراه، مدیریت ترافیک ، الگوهای حرکت مکانی - زمانی