مریم مصلحی - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان
اکرم احمدی - مرکز تحقیقات کشاورزی ومنابع طبیعی گرگان
اصغر بیژنی - رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان سیریک
ملیحه صادقی - کارشناس مرکز تحقیقات هرمزگان
مجید حسنی - محقق موسسه جنگلها و مراتع
سید موسی صادقی - عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

هدف این تحقیق، بررسی تاثیر دگرآسیبی گونه سمر (Prosopis juliflora(SW) DC) بر سبز شدن، شاخص بنیه بذر، طول ریشه‎چه و ساقه‎چه دو گونه جنگلی مغیر و گبر در استان هرمزگان در جنوب ایران است. در تابستان ۱۳۹۹، ۱۵ بذر از گونه‎های هدف در خاک جمع‎آوری شده از زیر، حاشیه و چهار متری لبه تاج از پنچ پایه سمر و همچنین خاک آغشته به پودر برگ سمر (۰، ۲۰، ۴۰، ۶۰ و ۸۰ گرم در هر کیلوگرم خاک فضای باز) کشت و با آب مقطر آبیاری شدند و هر دو روز یک‎بار سبز شدن آنها ثبت شد. در انتها طول ریشه‎چه و ساقه‎چه بذرهای سبزشده اندازه‎گیری و متغیرهای مورد نظر با استفاده از آنالیز آماری GLM، تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که درصد سبز شدن گونه گبر در خاک عرصه (۷۴/۲۰ درصد) به‎طور معنی‎داری بیشتر از گونه مغیر است. طول ریشه‎چه در گونه مغیر (۱۴/۵ سانتی‎متر) در خاک عرصه بیشتر از گبر بود، ولی در خاک آغشته به پودر برگ ۵۳/۰ سانتی‎متر کمتر از گبر بود. طول ریشه‎چه و ساقه‎چه در فضای باز (۸۸/۵ و ۳۴/۴ سانتی‎متر) به‎طور معنی‎داری بیشتر از خاک زیر تاج سمر بود. درصد سبز شدن (۵/۱۷ درصد)، شاخص بنیه بذر (۴۰/۱۳) و طول ساقه چه (۲۲/۴ سانتی‎متر) نیز در تیمار‎های کنترل بیشتر از غلظت بود. اثرهای متقابل گونه×موقعیت خاک بر شاخص بنیه بذر (۴/۴)، طول ریشه‎چه (۱۱/۳ سانتی‎متر) و ساقه‎چه (۴۸/۲ سانتی‎متر) نشان داد که متغیرهای مورد نظر در گونه مغیر تحت تاثیر محل جمع‎آوری خاک هستند و در زیر تاج کمترین مقدار خود را دارند.

درصد سبز شدن, دگرآسیبی, طول ساقه‎چه, طول ریشه‎چه, گونه‎های بومی