حسن پوراسکندری - کارشناس ارشد مهندسی عمران، گرایش مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
طاهره باران زاده - کارشناس مهندسی معماری، گرایش معماری داخلی، موسسه آموزش عالی علمی کاربردی فرهنگ و هنر
عبدالحسین ارجمند - کارشناس ارشد مهندسی عمران، گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس

حمل و نقل عمومی یا ترابری عمومی۱ به سیستمی از حمل و نقل و جابجایی مسافران به صورت انبوه گفته می شود که برای عموم جامعه در دسترس است و معمولا بر پایه یک برنامه زمانی مشخص و در یک مسیر مشخص کار می کند و برای هر سفر یک هزینه ثابت دریافت می کند. بررسی سامانه های خطوط تندرو ، تعیین کریدورهای آن، افزایش سریع وسایل حمل ونقل موتوری به ویژه اتومبیل و استفاده بیش از حد از آن در شهرهای توسعه یافته و در حال توسعه، علی الخصوص کلانشهرهای ایران، همراه با رشد جمعیت و گسترش بی رویه آن و نیز عدم برنامه ریزی های علمی و جامع و فقدان یک سیستم حمل ونقل عمومی کارآمد، باعث بروز مشکلاتی نظیر آلودگی های شدید محیط زیستی، تراکم های ترافیکی زیاد و خسته کننده، اتلاف وقت زیاد شهروندان، مصرف بیش از حد انرژی، ناامنی جاده ها و تصادفات منجر به جرح و مرگ شده است. طراحی یک سیستم اثربخش بی آرتی نیازمند درک جامع علل تاخیر در توقفگاه ها و نحوه حل آنها است. بسیاری از سیستم های بی-آرتی فعلی دارای سرعت کند فعالیت به دلیل برآوردهای نادرست تقاضا در ایستگاه های خاص هستند. طراحی تاسیسات و مسیر یک سیستم تندرو استاندارد، ایمن و کارا، پس از شناسایی کریدورهای حمل ونقل انبوه، از اقدامات اساسی توسعه زیرساخت های حمل ونقل همگانی به شمار می آید. بطور کلی اتوبوسرانی تندرو عبارت است از وسیله حمل ونقلی با انعطاف و کارایی بالا که ترکیبات و معیارهای مختلف فیزیکی، عملیاتی و اجزای مختلف سیستم را در یک سیستم یکپارچه و ثابت با کیفیت و کمیت بالاتر در بر می گیرد.

حمل و نقل شهری، ترابری شهری، اتوبوسرانی شهری، اتوبوسرانی تندرو ، BRT ، حمل و نقل عمومی، ترافیک شهری