افسانه اسعدی - کارشناس ارشد، روانشناسی اسلامی، گرایش مثبتگرا، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، ایران

تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی با دو رویکرد روانشناسی مثبت نگر و درمان مبتنی بر شفقت بر دلزدگی و انتظارات زناشوییدر زوجین دارای تعارضات زناشویی در شهرستان تکاب انجام شد. تحقیق در چارچوب یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمونبا گروه کنترل اجرا شد. جامعه تحقیق شامل تمامی زوجین دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تکاب در نیمه دومسال ۱۴۰۱ بودند؛ به این منظور ۳۰ زوج، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه مساوی (هر کدام ۱۰ زوج)جایگزین شدند. گروه های آزمایش جلسات زوج درمانی مثبت نگر (۸ جلسه) و درمان مبتنی بر شفقت (۱۳ جلسه) را دریافت کردند؛ اما گروهکنترل آموزشی ندید. جمع آوری داده ها به وسیله مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) و پرسشنامه انتظارات زناشویی امیدوار و همکاران(۱۳۸۸) بودند. تحلیل فرضیه ها با آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره در نرم افزار SPSS-۲۵ تحلیل شدند. نتایج نشان داد علیرغم اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر و درمان مبتنی بر شفقت بر دلزدگی و انتظارات زناشویی؛ بین میزان اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر و درمان مبتنی برشفقت بر دلزدگی و انتظارات زناشویی زوجین تفاوت معناداری وجود ندارد. بر اساس نتایج، خانواده درمانگران و زوج درمانگران می توانند از روشزوج درمانی مثبت نگر و درمان مبتنی بر شفقت در کنار سایر روشهای درمانی برای بهبود مشکلات و تعارضات زناشویی استفاده کنند.

زوج درمانی مثبت نگر، درمان مبتنی بر شفقت، دلزدگی زناشویی، انتظارات زناشویی، تعارضات زناشویی