سارا باقری - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فرهنگیان
مهدی شهبازی - تهران
فاطمه بیگلربیگی - دانشگاه فرهنگیان
مرجان نامجو - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فرهنگیان

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش غیرخطی هندبال بر خلاقیت حرکتی دانش آموزان دختر شهرستان رباط کریم بود. در این پژوهش، ابتدا ۳۰ دانش آموز کلاس ششم (گروه های تجربی و کنترل) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد، ولی متاسفانه با شیوع کووید ۱۹ و افزایش نگرانی خانواده ها از احتمال ابتلاء فرزندان به این بیماری، عده زیادی از آزمودنی ها از پژوهش خارج شدند و تنها ۸ نفر (۱۲-۱۱سال) باقی ماندند. روش این پژوهش نیمه تجربی و از لحاظ هدف کاربردی بود که با استفاده از طرح پیش آزمون - پس آزمون انجام شد. ابزار پژوهش، آزمون خلاقیت حرکتی برچ شامل۴ ایستگاه (پرتاب، موازنه، جابه جایی و حمل حلقه هولاهوپ) بود. آزمودنی های پژوهش مبتدی بودند و تجربه بازی هندبال نداشتند. آنها جهت آشنایی با مهارت های اولیه هندبال، به مدت ۸ هفته، هر هفته دو جلسه، و هر جلسه ۶۰ دقیقه آموزش دیدند. سپس وارد فرایند آموزش غیرخطی شدند و به مدت ۸ هفته، هر هفته دو جلسه، و هرجلسه ۶۰ دقیقه با استفاده از اصول بازی های زمین کوچک (تغییر در تعداد بازیکنان) به بازی هندبال پرداختند. نتایج آزمون ویلکاکسون، تحلیل واریانس چندمتغیره با اندازه های مکرر و تحلیل واریانس تک متغیره با اندازه های مکرر نشان داد که آموزش غیرخطی بر خلاقیت حرکتی تاثیرمعناداری ندارد. در واقع رویکرد غیرخطی نتوانست زمینه پویایی برای ادراک مستقیم فراهم کند و در شرایط متغیر خلاقیت حرکتی را توسعه دهد. به عبارتی این رویکرد تحت تاثیر شرایط قرنطینه، غیرفعال شدن افراد و افت آزمودنی قرار گرفته است و پیشنهاد می شود سایر قیود نیز دستکاری و اثر آنها برخلاقیت حرکتی دانش آموزان مطالعه شود.

آموزش غیرخطی, بازی های زمین کوچک, خلاقیت حرکتی, سیستم های پویا