محمد حسین ناصری - Department of Fisheries, Faculty of Fisheries and Environment, Gorgan University of Agricultural Sciences and natural resources, Gorgan
محمدرضا ایمان پور - Fisheries Department, Faculty of Natural Resources and environment, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad
ولی الله جعفری - Fisheries Department, Faculty of Fisheries and Environment, Gorgan University of Agricultural Sciences and natural resources, Gorgan
امید صفری - Fisheries Department, Faculty of Natural Resources and environment, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad

هدف از این مطالعه، تعیین غلظت کشنده نانوذرات اکسید روی بر فرشته ماهی آب شیرین بود. بر همین اساس، ۱۲۶ قطعه فرشته ماهی با میانگین طول استاندارد ۵۱/۰±۳ سانتی متر و میانگین وزن تقریبی ۳/۰±۵/۳ گرم تهیه و بعد از سازگاری با محیط جدید، آزمایش سمیت در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار به مدت ۹۶ ساعت انجام گردید. با احتساب گروه شاهد، ۶ تیمار با غلظت های ۰، ۴۰، ۸۰، ۱۲۰، ۱۶۰ و ۲۰۰ میلی گرم در لیتر نانوذرات اکسید روی آماده شد. پس از اتمام آزمایش، داده های به دست آمده با روش آماری آنالیز پروبیت با سطح اطمینان ۹۵ درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و میزان محدوده کشندگی ۵ تا ۹۵ درصد، از جدول پروبیت محاسبه گردید. سپس، میزان غلظت کشنده ۵۰ درصد در زمان های ۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ ساعت به ترتیب ۰۴/۱۸۸، ۹۳/۱۱۹، ۷۵/۸۳ و ۹۹/۷۴ میلی گرم در لیتر از طریق آنالیز پروبیت تعیین شد. نتایج در این آزمایش نشان می دهد که نانوذرات اکسید روی، به لحاظ درجه بندی سمیت برای فرشته ماهی آب شیرین در سطح کمی سمی قرار می گیرد.

angel fish, probit, toxicity, zinc oxide, nanoparticles, اکسید روی, پروبیت, سمیت, فرشته ماهی, نانوذره