سعید واقعی - Instructor of Psychiatric Nursing, Evidence Based Care Research Centre, School of Nursing and Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
زهره نخعی مقدم - MSc in Psychiatric Nursing, School of Nursing and Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
سیدعلیرضا سجادی - Associate Professor of Psychiatry, Psychiatry and Behavioral Sciences Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
حمید چمنزاری - Evidence Based Care Research Centre, Instructor of Medical-Surgical Nursing, School of Nursing and Midwife- ry, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
محسن سپهری کیا - MSc in Psychiatric Nursing, Psychiatry and Behavioral Sciences Research Center, Mashhad University of Med- ical Sciences, Mashhad, Iran
نسترن واقعی - Student Research Committee, Faculty of Medicine, Mashhad Islamic Azad University, Mashhad, Iran
اعظم سالارحاجی - PhD Student in Nursing, Student Research Committee, Faculty of Nursing and Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

مقدمه: علی رغم اهمیت نقش عزت نفس در پیشگویی علائم افسردگی و مانیا در بیماران مبتلا به اختلالات خلقی، در مطالعات متعدد کمتر به این موضوع پرداخته شده است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر کاردرمانی بر عزت نفس زنان خانه دار مبتلا به اختلالات خلقی پس از ترخیص از بیمارستان انجام شد. روش کار: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، ۷۵ نفر از زنان خانه دار مبتلا به اختلالات خلقی ترخیص شده از بیمارستان روان پزشکی ابن سینای مشهد در سال ۹۵-۹۴ در دو گروه مداخله (۳۵ نفر) و شاهد (۳۵ نفر) تحت مطالعه قرار گرفتند. گروه مداخله تحت کاردرمانی (مطابق مدل کاردرمانی روانی اجتماعی Cara) طی ۲۰ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای به مدت دو بار در هفته قرار گرفتند و گروه شاهد مراقبت های روتین را دریافت کردند. ابزار پژوهش، پرسش نامه عزت نفس کوپر اسمیت بود که پیش از مداخله و ۲/۵ ماه پس از اجرای مداخله در هر دو گروه مداخله و شاهد به طور هم زمان تکمیل شد. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۱/۵ و آزمون های دقیق فیشر، تی مستقل و تی زوج انجام شد. یافته ها: در مرحله قبل از مداخله از نظر میانگین نمره عزت نفس بین گروه مداخله (۱۱/۴ ± ۹۷/۲) و شاهد (۱۰/۴ ± ۹۵/۵) تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۱۷=P)؛ اما از نظر تغییرات میانگین نمره عزت نفس قبل و پس از مداخله، بین گروه مداخله (۱۱/۲ ± ۱۳/۸) و شاهد (۹/۶ ± ۳/۳) تفاوت معنادار بود (۰/۰۰۱>P). نتیجه گیری: اجرای فعالیت های کاردرمانی می تواند موجب تقویت عزت نفس در بیماران مبتلا به اختلالات خلقی شود؛ لذا پیشنهاد می شود که به خدمات رسانی کاردرمانی حتی پس از ترخیص بیماران از بیمارستان توجه بیشتری شود.

Occupational Therapy, Self-Esteem, Mood Disorders, کاردرمانی, عزت نفس, اختلالات خلقی