منصور پروین
بهمن شفیعی

توجه به روستا و روستانشینی در جهان از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا این نوع از سکونتگاه های بشری به عنوان اجتماعات پایه، نقش اساسی در شکل گیری و شکوفایی جوامع و تمدن ها داشته اند. استان کرمانشاه نیز با برخورداری از روستاهای متعدد و نقش آنها در تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در طول زمان و حال حاضر نیازمند بررسی و توجه اساسی می باشد. هدف از انجام این پژوهش رتبه بندی درجه توسعه یافتگی روستاهای بخش مرکزی(بالا دربند، میان دربند، قره سو و درود فرامان) شهرستان کرمانشاه با استفاده از روش تاکسونومی عددی می باشد. برای محاسبه توسعه یافتگی روستاهای بخش مرکزی از شاخص های محیطی، اجتماعی- جمعیتی، اقتصادی و شاخص های کالبدی- فضایی (زیربنایی و رو بنایی) استفاده شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و با توجه به مولفه های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر آن ترکیبی از روش های اسنادی و تحلیلی می باشد. نتایج بررسی ها بیانگر آن می باشند که هیچ کدام از روستاهای بخش مرکزی در جایگاه توسعه یافته قرار نداشته و تنها ۲۱ روستا در جایگاه در حال توسعه، ۳۳ روستا کمتر توسعه یافته و ۳۶ روستا توسعه نیافته می باشند. اکثر روستاهای در حال توسعه متعلق به دهستان بالادربند و برخی روستاهای درود فرامان می باشند. اغلب روستاهای دهستان میان دربند در جایگاه روستاهای توسعه نیافته و بیشتر روستاهای دهستان درود فرامان و قره سو در سطح روستاهای کمتر توسعه یافته هستند.