یوسف سلطانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری اسلامی، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی، تبریز، ایران
اصغر مولایی - دانشیار گروه معماری و شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی، تبریز، ایران
یونس زلفی - دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری اسلامی، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی، تبریز، ایران
دانیال رجبی - دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری اسلامی، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی، تبریز، ایران

رشد و توسعه شهری فرایندی اجتناب ناپذیر و همواره درحال تغییر و تحول به شمار می رود. یکی از مهم ترین دغدغه ها در این توسعه، تعیین جهت های مناسب و نحوه گسترش فیزیکی شهر برای جواب گویی به نیازهای فعلی و پیش بینی برای نیازهای آینده است؛ چراکه این مهم علاوه بر سیاست های شهرسازی، مسائل اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی بسیاری از مناطق شهری را تحت تاثیر قرار می دهد. در این راستا، با توجه به محدودیت زمین برای توسعه شهرها و همچنین مشکلات حاصل از رشد بی رویه و پراکنده شهرها، به توسعه پایدار به منزله راهبردی مطرح توجه شده است، توسعه ای که کمترین آسیب را به محیط وارد می کند و شهری سالم برای زندگی فراهم می آورد. یکی از رویکردهای مطرح در توسعه پایدار شهرها، توجه به زمین های قهوه ای است. در این رویکرد، بر استفاده مجدد از زمین های شهری تاکید شده است. در مقاله حاضر، با استفاده از روش توصیفی، تکوینی و موردی به بررسی اهداف و مزایای توسعه پایدار پرداخته می شود. فرایند و نحوه برخورد با انواع این زمین ها مشخص می شود و برای عینی کردن مباحث، دو نمونه موردی توسعه پایدار، که قبلا انجام شده، معرفی می شوند. نمونه اول مسیل کن تهران (بوستان جوانمردان) و نمونه دوم (خارجی) پارک المپیک لندن در کشور انگلستان است و در ادامه، روند تحقیق زمین های قهوه ای پادگان ارتش تبریز به منزله نمونه موردی بررسی می شود.

زمین های قهوه ای, توسعه پایدار, حقوق نسل های آینده, توسعه شهرها