حسین جباری بیرامی - دکترای مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، استادیار و مدیرگروه پزشکی اجتماع
یلدا موسی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، کمیته تحقیقات دا
علی جنتی - دکترای مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، استادیار گروه مدیریت خدمات بهداش

بیمارستانها مهم ترین موسسات بهداشتی درمانی و مصرف کننده بخش اعظم بودجه بهداشت و درمان هر کشوری به شمار می روند. هزینه های عملیاتی بالا، نا کارآمدی ، ظرفیتهای مازاد بیمارستانی و...تردیدها در خصوص استفاده صحیح ازمنابع در این سازمان افزایش داده است. بسیاری از کشورهای جهان از استراتژی کوچک سازی بر اساس یک مسیر استراتژیک برای حل این کاستی ها بهره می برند. پژوهش حاضر با هدف جستجوی سیستماتیک مزایا و معایب روشهای مختلف کوچکسازی بیمارستان انجام شده است.در نهایت 52 مقاله انتخاب و روشهای کوچک سازی بر اساس مزایا و معایب هر یک، تجزیه و تحلیل و خلاصه سازی شدند.یافته ها: روش هایی شناسایی شده طبق مطالعات شامل کاهش تعداد کارکنان و کاهش تعداد تخت، برون سپاری و استفاده از توان بخش خصوصی، ادغام بخشها و واحدهای بیمارستانی روش ترکیبی بودند. هر یک از روشهای مذکور نیز دارای مزایا و معایبی بودند. کاهش هزینه و ایجاد درآمد برای بیمارستان، افزایش رضایت بیماران، گسترش خدمات سرپایی و مراقبت درمنزل جز مهم ترین مزایا و کاهش ایمنی بیمار، کاهش نرخ پذیرش بیمارستان، افزایش بارکاری پرسنل و نارضایتی آنها از جمله مهم ترین معایب استفاده از این روشها محسوب می شدند.نتیجه گیری: بر اساس مقایسه مطالعات، هر یک از روش های کوچک سازی دارای نقاط ضعف و قوت می باشد. استفاده از این روش ها برحسب شرایط سازمان و بکارگیری تمهیدات مناسب پس از پیاده سازی روشها، ارتقا دهنده بهره وری و تعیین کننده موفقیت است.

بیمارستان، کوچک سازی، ارتقای بهره وری