سیدعلیرضا کوچکی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی طراحی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حمیدرضا بحرانی - دانشجوی دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران.
سعید غلامی - کارشناسی ارشد مهندسی پدافند غیر عامل گرایش طراحی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر٫ تهران، ایران.
حمیدرضا عامری سیاهویی - دانشیار گروه هنر و معماری دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

رشد شتابان شهرنشینی طی چهار دهه اخیر سبب شده است که فضای فیزیکی- کالبدی شهرها گسترش یافته و زمین­های پیرامونی خود را که اغلب اراضی کشاورزی مرغوب و باغات می­باشند را از بین ببرد و در بافت و کالبد خود قرار دهند. اگرچه شهر و شهرنشینی خود یکی از مهم­ترین شاخص­های رفاه و توسعه اجتماعی و اقتصادی محسوب می شوند، رشد شتابان آن می­تواند سرانه برخورداری از بسیاری امکانات اجتماعی واقتصادی را کاهش دهد و از این طریق پیامدهای آن به صورت کاهش سطح کیفیت زندگی در عرصه­های مختلف شهری نمایان شود. با توجه به اینکه ارزیابی روند گستردگی شهری و آگاهی از الگوهای تغییرات کاربری اراضی و به کارگیری نتایج آن در برنامه­ریزی­های آینده شهر ضروری می­باشد، بنابراین ارزیابی اصولی را در این زمینه می­طلبد که در این تحقیق سعی شده است این کار انجام پذیرد. و باتوجه به هدف پژوهش جامعه آماری مورد ارزیابی ما سرپرستان خانوار ساکن در منطقه  ننله شهر سنندج می­باشد روش گردآوری داده­ها در این تحقیق شامل روش کتابخانه­ای و روش پیمایش مقطعی است برای استخراج شاخص­های مذکور از نرم افزار  Spssتکنیک ویکور و مدل Holsat استفاده گردیده است نتایج بدست آمده از جدول نهایی تکنیک ویکور مشخص شد که مولفه­های اقتصادی شامل فرصت­های شغلی به همه طبقات جامعه با امتیاز ۹۱۶/۰ به عنوان مهم­ترین مولفه تاثیر­گذار در بالا بردن کیفیت زندگی می­باشد و همچنین نتایج حاصل از مدل Holsat نشان می­دهد جز در بخش زیست محیطی که اکثریت  عامل بازدارند در بالا بردن کیفیت زندگی شهروندان است در دیگر بخش­ها اکثریت عامل توسعه کیفیت زندگی شهروندان می­­باشد.

کیفیت زندگی, شهر سنندج, شهرنشینی