ابوذر پرهیزکاری - دکترای اقتصاد کشاورزی دانشگاه پیام نور تهران.

همه ساله بخشی گسترده از اراضی شالیزاری منطقه الموت به دلیل حمله آفت کرم ساقه­خوار نواری برنج دچار خسارت‎هایی شدید می­شود. بکارگیری طرح سلیبیت ازجمله روش های مبارزه با این آفت است که تاثیر بالقوه آن قبل از هر چیز نیاز به مشارکت برنج­کاران منطقه دارد. این پژوهش الگوسازی مشارکت کشاورزان منطقه الموت در طرح سلیبیت برنج و اثرهای آن بر الگوی کشت و سود ناخالص کشاورزان را مدنظر قرار داد. در این راستا، از الگوی برنامه ریزی ریاضی مثبت (PMP) و رهیافت بیش ترین آنتروپی (ML) استفاده شد. داده­های مورد استفاده مربوط به سال­های زراعی ۱۳۹۲-۱۳۹۱ است که با تکمیل پرسش نامه از ۱۳۶ کشاورز نمونه که بر مبنای روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ایانتخاب شدند، گرد­آوری شد. نتایج نشان دادند که در هر دو بخش رودبارالموت شرقی و غربی با مشارکت کشاورز در طرح سلیبیت، سطح زیر کشت برنج در مزارع نماینده نسبت به سال پایه افزایش می­یابد و این مقدار افزایش برای گروههای بهره­بردار کوچک، متوسط و بزرگ متفاوت می­باشد. کاهش سطح زیر کشت گندم آبی، جو آبی و لوبیا، افزایش سطح زیر کشت خللر و ماشک و سیر و هم چنین، افزایش میانگین بازده ناخالص مزارع نماینده به مقدار ۷۸/۴ تا ۰۹/۱۳ درصد نسبت به سال پایه، از دیگر پیامدهای مشارکت کشاورزان منطقه الموت در طرح سلیبیت برنج است.

طرح سلیبیت برنج, الگوسازی مشارکت کشاورزان, برنامه ریزی ریاضی مثبت, بیش ترین آنتروپی, رودبار الموت