علی مصطفائی - مربی گروه روانشناسی، دانشجوی دکترای روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران .
حسین زارع - استاد روانشناسی دانشگاه پیام نور.
احمد علی پور - استاد روانشناسی دانشگاه پیام نور.
ولی اله فرزاد - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مداخله شناختی مبتنی بر مدل فرانظری و فراشناخت درمانی بر میزان درد و درآمیختگی افکار در بیماران مبتلا به درد مزمن بود که به مراکز درمانی شهر بوکان مراجعه کردند و تشخیص درد مزمن در مورد آنان داده شد. روش: در این پژوهش روش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس آزمون با گروه کنترل به کار گرفته شد. ۱۰۵ بیمار واجد ملاک­های ورود با روش نمونه­گیری در دسترس از بین بیماران زن مبتلا انتخاب و به طور تصادفی در گروه­های آزمایش (مداخله فرانظری و فراشناخت درمانی) و گروه کنترل جایگزین شدند. در این پژوهش  برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون آماری مانکوا استفاده شد. یافته ­ها: نتایج به روشنی بیانگر اثربخشی هر دو مدل درمانی بر کاهش درد و درآمیختگی افکار مبتلایان به درد مزمن است. نتیجه­ گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که فراشناخت درمانی  با تمرکز و چالش بر باورهای فراشناختی و مدل فرانظری  با تمرکز بر چگونگی درمان منطبق با مراحل تغییر می­تواند برای ایجاد تغییر مثبت و مناسب در مبتلایان به درد مزمن، مورد استفاده قرار گیرد.

مداخله شناختی مبتنی بر مدل فرانظری, فراشناخت درمانی, درد, درآمیختگی افکار, بیماران مبتلا به درد مزمن