امیر حسین بهشتی - دانشجوی دکتری راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حسن طاهرخانی - دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
علی رضا سرکار - استادیار گروه راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
پرهام حیاتی - استادیار گروه راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

در این تحقیق تاثیر جنس مصالح سنگی بر پیرشدگی قیر در مخلوط های آسفالتی مورد مطالعه قرار گرفته است. نمونه ­های آسفالتی ساخته شده با مصالح سنگی آهکی و سیلیسی، تحت شرایط پیرشدگی کوتاه مدت، بلند مدت ۵ روزه و بلند مدت ۷ روزه قرار گرفته و مشخصات مارشال، مقاومت کششی و حساسیت رطوبتی آنها ارزیابی شده و با یکدیگر و حالت کنترل بدون اعمال پیرشدگی مقایسه گردیده ­اند. نتایج نشان می ­دهد مخلوط های ساخته شده با مصالح سنگی آهکی استقامت مارشال، نسبت مارشال و مقاومت کششی بیشتر و حساسیت رطوبتی کمتری نسبت به مخلوط های ساخته شده با مصالح سنگی سیلیسی دارند و تفاوت در حساسیت رطوبتی دو نوع مخلوط در مخلوط های پیرشده بیشتر می­باشد. همچنین، نتایج بیانگر این است که پیرشدگی باعث افزایش استقامت مارشال، نسبت مارشال و مقاومت کششی در حالت خشک مخلوط ها می­ گردد و روانی مخلوط ها را کاهش می ­دهد، اما باعث افزایش حساسیت رطوبتی مخلوط ها می­ گردد. تاثیر پیرشدگی بر مقاومت کششی مخلوط ها بیشتر از آن بر خصوصیات مارشال می باشد. استقامت مارشال و مقاومت کششی بعد از اعمال پیرشدگی بلند مدت ۷ روزه بر روی مخلوط های ساخته شده با مصالح سنگی آهکی، به ترتیب،  ۱۳ و ۶۲% نسبت به مخلوط پیر نشده افزایش می­ یابد و این مقادیر برای مخلوط ساخته شده با مصالح سنگی سیلیسی، به ترتیب، ۱۷ و ۳۲% می باشد. تاثیر پیرشدگی بر مشخصات مارشال و حساسیت رطوبتی مخلوط های ساخته شده با مصالح سنگی بیشتر از مخلوط های با مصالح سنگی آهکی است، اما، تاثیر آن بر مقاومت کششی در حالت خشک در مخلوط های با مصالح سنگی آهکی بیشتر است.

بتن آسفالتی, پیرشدگی, مصالح سنگی اهکی, مصالح سنگی سیلیسی, حساسیت رطوبتی