کاظم خدائی دوشتور - کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم
محمد رضا دهخدا - استادیار دانشگاه تربیت معلم، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
سهراب ملک زاده - کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم

هدف: بررسی تأثیر گرم کردن با دو شدت متفاوت بر میزان پلاسمایی آنزیم های ضد اکسایشی و شاخص های تخریب لیپیدی، پروتئینی و DNA بعد از فعالیت شدید در دانشجویان غیر ورزشکار است. تعدا 12 نفر از دانشجویان غیر ورزشکار دانشگاه تربیت معلم به عنوان آزمودنی تحقیق انتخاب شدند. روش شناسی: ابتدا میزان VO2MAX آزمودنی ها توسط گازآنالیزر اندازه گیری و میزان کار در شدت های مختلف گرم کردن محاسبه شد. آزمودنی ها در سه جلسه با فاصله 48 ساعت که در هر جلسه به سه گروه گرم کردن با شدت کم و گرم کردن با شدت زیاد و بدون گرم کردن تقسیم شدند. در ابتدای جلسه خون گیری استراحتی و سپس گروه اول گرم کردن با شدت کم به مدت شش دقیقه و سپس اجرای فعالیت شدید و گروه دوم گرم کردن با شدت زیاد و سپس فعالیت شدید و گروه سوم مستقیم فعالیت شدید را انجام دادند. پس از 2 ساعت بعد از فعالیت شدید خون گیری صورت گرفت. در روزهای دیگر بصورت متقاطع جای اعضای گروه ها عوض می شد. از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته هاک یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین تغییرات مالون دی آلدئید، کربونیل- پروتئین و 8-هیدوکسی 2-دزوکسی گوانوزین و همچنین بین میانگین تغییرات آنزیم های ضد اکسایشی SOD، CAT و GPX نسبت به حالت استراحتی در سه گروه تفاوت معنی دار بود. بحث و نتیجه گیریک نتایج پژوهش نشان داد گرم کردن با شدت کم می تواند روی تخریب لیپیدی تاثیر داشته باشد ولی روی تخریب پروتئینی و DNA اثری ندارد و در مردان غیر ورزشکار گرم کردن با شدت کم بهتر از شدت زیاد است.

گرم کردن، آنزیم های ضد اکسایشی، تخریب لیپیدی، تخریب پروتئینی، تخریب DNA، فعالیت شدید