حامد قمس - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
محمدحسین فتحی - استاد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
حسین اردیس - دانشیار، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

در این مطالعه هدف تولید و مشخصه یابی فوم کامپوزیتی بیوسرامیکی نانوساختار از جنس هیدروکسی آپاتیت و شیشه زیست فعال به روش قالب ریزی ژل برای کاربرد در مهندسی بافت بود. نتایج به دست آمده تولید موفقیت آمیز فوم کامپوزیتی نانوساختار با اندازه ذره در رنج 20 تا 42 نانومتر و اندازه حفره بین 100 تا 150 میکرومتر را نشان داد. مقادیر ماکزیمم به دست آمده برای استحکام فشاری و مدول الاستیک به ترتیب برابر با 1/95 و 204 مگاپاسکال می باشد که مربوط به نمونه تفجوشی شده در دمای 900˚C به مدت 4 ساعت بود. مقادیر به دست آمده در محدوده حد استحکام پایینی برای استخوان اسفنجی می باشد. نتایج به دست آمده در مقایسه با نتایج دیگر محققین نشان داد که تولید فوم هیدروکسی آپاتیت تقویت شده با شیشه زیست فعال و همچنین کاهش اندازه ذراتتا مقیاس نانو باعث افزایش استحکام فشاری فوم ها می گردد. مقادیر میانگین به دست آمده برای تخلخل واقعی(کل) و ظاهری(مرتبط) به ترتیب در محدوده 86 تا 91 و 60 تا 70 درصد محاسبه گردید. به نظر می رسد که خواص به دست آمده برای فوم کامپوزیتی نانوساختار تولید شده می تواند این فوم را به عنوان کاندید نویدبخشی به منظور استفاده در کاربردهای مهندسی بافت مخصوصاً کاربردهایی که نیاز به تحمل بار ندارد مثل حامل دارو، سلول و دیگر کاربردها مطرح سازد. همچنین با تغییر نسبت هیدروکسی آپاتیت به شیشه زیست فعال می توان به نرخ کنترل شده ای از زیست فعالی و زیست اضمحلالی مورد نیاز برای کاربردهای مختلف دست پیدا کرد.

بیو سرامیک های متخلخل، فرآیند سل ژل، فرآیند قالب ریزی ژل، کامپوزیت نانوساختار