فاطمه ابراهیم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان واحد پردیس بین الملل؛
بهاره مظفرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی روزبهان ساری؛

امروزه به دلیل پیشرفت دانش بشری در عرصه های معماری، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفته به دست فراموشی سپرده شده است. با توجه به این مسئله تمامی کشورهای جهان در تلاش اند تا کمبودهای موجود درمعماری نسل امروز، که یکی از آن عدم توجه به انطباق معماری با اقلیم می باشد را جبران نمایند. در مسیر تحقیق جهت تبیین نقش مصالح بومی در ایجاد معماری پایدار، در ابتدا تعریفی از معماری پایدار و اصول آن ارائه می گردد وسپس با روش تطبیقی، اصول معماری پایدار و مصالح بومی مقایسه می گردند. در نهایت به نقش مؤثر و محوری مصالح بومی، در دستیابیبه معماری پایدار تاکید خواهد شد. در ادامه به بررسی موردی پروژه ای در مازندران می پردازیم که در دوره ای که معماری بومی رو به افول رفته است، قد برافراشته و با بازگشت به موضوعات اولیه ی معماری و استفاده از مصالح بوم آورد، تجربه ی فضایی قوی برای یک کاربر عادی می سازد و این در معماری جهان امروز که ارتباط میان معماری پایدار و نیازهای مدرن قطع شده است، به منزله سمبلی از راه حل هایسبز می باشد. بدین سان در تلاشیم با شناخت نقش و جایگاه مصالح بومی معماری، ضمن استفاده از پتانسیل های مصالح محلی، در راستای معماری آینده کشور اسلامیمان، گامهای ارزنده ای برداریم

مصالح بومی، معماری پایدار، خودبسندگی، زیست محیطی، معماری آینده