محمد بیگی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس

برای استحصال بهینه نفت از مخازن هیدروکربوری احتیاج به منبع انرژی دیگری علاوه بر انرژی طبیعی مخزن می باشد. نوع و مقدار این منبع انرژی به میزان قابل ملاحظه ای تعیین کننده درصد نفت قابل استحصال از یک مخزن است. اولین ابزاری که جهت استخراج نفت دردسترس مهندس مخزن قرار می گیرد همان انرژی طبیعی مخزن و استفاده درست و بهینه از آن می باشد. ابزار بعدی، ابداع و بکارگیریروشهای جدید در جهت افزایش بهره برداری می باشد. این مهم با تزریق گاز و آب که باعث جلوگیری از افت سریع فشار مخزن می شود، آغاز شد و مهندسین مخازن طی سالیان متمادی به پیدا کردن روش هایی جهت افزایش راندمان فرآیند تزریق آب و گاز پرداختند تا بتوانندهر چه بیشتر از نفت اولیه موجود در مخزن را استخراج نمایند. تزریق تناوبی آب و گاز یکی از روش های نوین است که همزمان دارای مزیت های تزریق آب و گاز به صورت جداگانه می باشد و بخاطر طیف عملیاتی وسیع خود، از پارامترهای مختلف مخزن تاثیر می پذیرد. این تاثیر به آن حد است که در دو مخزن تقیبا مشابه یک میدان با کمیاختلاف، امکان دارد راندمان فرآیند تزریق تناوبی آب و گاز بطور چشم گیری متفاوت باشد. این خصوصیت و هزینه مالی اجرای این روش می طلبد که برای هر میدان مطالعه جداگانه ای صورت گیرد. در این مقاله که حاصل انجام پروژه کارشناسی ارشد است راندمان تزریق تناوبی آب و گاز در مقایسه با تخلیه طبیعی مخزن برای میدان در حال توسعه ای واقع در دشت آبادان بررسی و میزان افزایش ضریب برداشت آن ارائه می گردد.

سازند ایلام، تزریق تناوبی آب و گاز، ازدیاد برداشت، تولید طبیعی، نرم افزارEclipse100