ندا بهرامی صالحلو - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، باشگاه پژوهشگران جوان
جمال الدین سهیلی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

فرهنگ جلوه گاه اندیشه ها، باورها و ویژگی های محیطی تمدن هر قوم می باشد. قدرت و نفوذ بالای فرهنگ درتمامی وجوه تمدن بشری از جمله کمیت و کیفیت مصرف انرژی به عنوان بخش مهمی از شکل گیری، رشد وتکامل جوامع انسانی، به روشنی قابل مشاهده می باشد و معماری به عنوان یکی از مهم ترین دستاوردهای تمدنبشری، این جنبه از فرهنگ را به خوبی در خود منعکس می نماید. در معماری سنتی ایران که بر گرفته از اقلیممنطقه و فرهنگ بومی می باشد، کالبد بنا علاوه بر تأمین نیازهای زیستی و فرهنگی انسان، به صورت بخشی ازمحیط زیست، تأمین انرژی های مورد نیاز ساختمان را نیز از منابع طبیعی بر عهده دارد؛ نتیجه این روند، نوعیمعماری همساز با اقلیم و بومی از نظر فرهنگی و اقلیمی است که می تواند پاسخی مناسب به کاهش شدید منابعانرژی های تجدیدناپذیر و افزایش آلودگی های زیست محیطی ناشی از تقلید بدون شناخت از فرهنگ معماریجهانی و عدم انطباق با اصول فرهنگی و اقلیمی بومی، در دوران معاصر باشد. در معماری معاصر ایران، از توجه بهجغرافیا و اقلیم که از عناصر مهم شکل دهنده فرهنگ و در راستای آن فرهنگ معماری و از جمله وجوه بسیارمهم در شکل گیری معماری بومی و همساز با محیط هستند، تا حدود زیادی به علت رشد فناوری در زمینهاستخراج، انتقال و مصرف انرژی در ساختمان و جهانی شدن فرهنگ و فرهنگ معماری، غفلت شده است و انرژیمورد نیاز بناها جهت روشنایی، سرمایش، گرمایش و تهویه مطبوع به صورت فعال و توسط ابزارهای مکانیکیتأمین می گردد که در نهایت، این امر موجب جدایی فرهنگ عمومی جامعه و فرهنگ معماری از معماری پایدار،گردیده است. استفاده از روش های طراحی اقلیمی که بر گرفته از معیارهای آب و هوایی معماری سنتی است،دارای بیشترین بهره و کارایی می باشد و می تواند در دوره معاصر نیز فرهنگ و پایداری انرژی را در کالبد معماریدر کنار یکدیگر قرار دهد و حتی موجب اعتلای فرهنگ جامعه در این زمینه نیز باشد.

اقلیم- انرژی پایدار - خانه امینی ها- فرهنگ - معماری بومی- معماری پایدار- معماری سنتی- معماری معاصر