امیر حمیدی - دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی تهران
کامران ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی ژئوتکنیک، دانشگاه خوارزمی تهران

ایجاد بیشترین کارایی با استفاده از کمترین مصالح، به طور حتم از مهمترین اهداف علوم مهندسی است. محدودیت منابع جهتگیری طراحیها را به استفاده از روشهای نوین به منظور بهرهگیری از حداقل مصالح برای دستیابی به حداکثر کارایی سوق می دهد. مهندسی ژئوتکنیک نیز از اینقاعده مستثنی نیست و گسترش این علم توجه به تکنیکهای جدید و کمتر شناختهشده در سیستمهای نوین ساخت فونداسیون را طلب می کند.از انواع سیستمهای مدرن فونداسیون میتوان به فونداسیونهای پوستهای اشاره کرد. شکل پوسته به طور کلی امکان استفاده از کمترین مصالح با بیشترین عملکرد را فراهم میآورد و این برای فونداسیون سازهها نیز صادق است، بنابراین در مناطقی که افزایش هزینههای نیروی انسانی در ارتباط با کاهش هزینه مصالح، نقش عمدهای ایفا میکند استفاده از این سیستم قابل توجه و توجیه است. همچنین فرم خاص پوسته موجب افزایش ظرفیتباربری به ویژه در زمینهای سست میشود، لذا استفاده از شالودههای پوستهای یک گزینه مناسب برای فونداسیون سازههای بلند بخصوص برجهایمخابراتی در زمینهای سست و ضعیف است. در این مقاله، ضمن معرفی فونداسیونهای پوستهای، به بررسی ظرفیت باربری و نشست این پیها در مقابل شالودههای مسطح مشابه و صرفه اقتصادی این فونداسیونها پرداخته شده و روابط لازم جهت طراحی اولیه آنها ارائه گردیده است. برای مدلسازی این فونداسیونها از نرم افزار ABAQUS-6.11 بهره گرفته شده است.

فونداسیون پوستهای، ظرفیت باربری، نشست، پوسته مخروطی