مهدی مرادیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک سنگ، دانشکده مهندسی معدن، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران
محمدفاروق حسینی - دانشیار دانشکده مهندسی معدن، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران
مجتبی دادخواه - مدیر پروژه ، شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران
نجف علی قویدل - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک سنگ، دانشکده مهندسی معدن، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران

یکی از قسمتهای مهم حفر تونل، محل شروع به کار دستگاه TBM و اتمام آن در شفتهای ورودی و خروجی و ایستگاههای میانی میباشد که به دلیل مشکلات موجود، آمادهسازی ویژهای را میطلبد. از جمله مشکلات اساسی در زمینهای شهری، ناپایداری زمین و وجود آب زیرزمینی میباشد که بتن پلاستیک به عنوان یک روش نوین در حل این چالشها استفاده میشود. بتن پلاستیک، بتنی با مقاومتبسیار کمتر از بتن معمولی، شکلپذیری بالا و نفوذپذیری پایین است و تفاوت آن با بتن معمولی در استفاده از دوغاب بنتونیت میباشد. در این مقاله به برطرفکردن مشکلات موجود با استفاده از بتن پلاستیک در ایستگاه U7 ، خط 7 متروی تهران پرداخته شده است و همچنین تأثیر آن بر میزان همگرایی تونل و نشست سطح زمین با استفاده از مدلسازی عددی) FLAC3D ( بررسی و مثبت ارزیابی شده است

بتن پلاستیک، مدلسازی عددی، همگرایی تونل، نشست زمین