بررسی واگنهائی انتهائی در راه آهن جمهوری اسلامی ایران

درعصر حاضر ، حمل ونقل بخش ریلی از اهمیت بالائی برخوردار بوده و با توجه به شاخصه های اختصاصی ( سرعت ، ایمنی ، حجم عملیات حمل و نقلی ) در بین سایر شقوق حمل و نقل از الویت ویژه ای برخوردار می باشد بطوریکه با ملحوظ داشتن گستردگی شبکه موجود و خطوط دردست احداث ، بخش ریلی به عنوان یک بازوی قدر تمند جهت پیشرفت صنعتی و اقتصادی کشورهای در حال توسعه عمل می نماید.با توجه به گستردگی شبکه و محدودیت ظرفیت حمل و نقلی به لحاظ کمبود ناوگان واگنی ودیزلی در سرویس و از طرف دیگردر خواست رو به تزاید مشتریان ، اعمال مدیریت همه جانبه برای استفاده بهینه از امکانات موجود یکی از مسائل مهم در حمل ونقل بخش ریلی بوده بنحویکه بتوان با توزیع بهینه ناوگان واگنی و دیزلی وکنترل سیر آنها وبه تبع آن استفاده مناسب از ظرفیت خط ، میزان چرخه واگنها را در حالت استاندار د حفظ نموده و با پاسخگوئی به در خواست مشتریان زمینه ادامه رقابت توانمند با بخشی جاده ای را فراهم نمود که در این راستا رمز ماندگاری در بازار رقابت ، سیر منظم قطارهای باری و افزایش سرعت بازرگانی میباشد که این امر مستلزم تامین امکانات مورد نیازو ایجاد انگیزه در پرسنل سیروحرکتی می باشد که در این خصوص میتوان به واگنهای انتهائی درسرویس حمل ونقلی اشاره نمود که مامورین سیروحرکت ( رئیس قطار ، ترمزبان ) نسبت به حمل قطار به وسیله واگن موصوف اقدام مینمایند