حمید صادقی گرمارودی - استادیا بخش باغبانی، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، کرج

کروموزومهای «بی» برای حیات سلول اختیاری بوده و برخی افراد جمعیت ممکن است فاقد آن باشند. از مهمترین خواص این ریز کروموزومها عدم حضور ژنهای حیاتی بر روی آنها و تجمع در ژنوم میباشد. برخلاف یوکاریوتهای عالی، کروموزومهای «بی» در قارچها بدلیل در برداشتن ژنهای بیماریزائی قدرت رقابت قارج را نسبت به افرادی که فاقد آن هستند افزایش می دهند. هدف این تحقیق بررسی تأثیر حضور بی از یک کروموزوم «بی» بر روی بیماریزائی قارچ Fusarium solani بر روی نخود فرنگی می باشد. برای این منظور از دو جدایه قارچ که بخشی از ژن بیماریزائیPDA1 روی کروموزوم «بی» در آنها متفاوت بود به عنوان والدین تلاقی جنسی استفاده گردید بطوریکه با استفاده از PCR قادر به تشخیص این دو کروموزوم «بی» از یکدیگر بودیم. ضمن انجام تلاقی، با استفاده از آزمونهای تتراد و آسکوسپورهای تصادفی، نتایج مختلفی که از نظر تعداد کروموزوم «بی» متفاوت بودند تولید کرده و برای اطمینان از حضور دو نسخه کامل از کروموزوم «بی» یاد شده، از تکنیک PFGE-Southern استفاده گردید. یکی از صفات مرتبط با حضور آن کروموزوم، بیماریزائی روی نخود فرنگی است. بنابراین شدت بیماریزائی جدایه های مختلف دارای 0، 1 یا 2 کروموزوم «بی» در شرایط آزمایشگاهی اندازه گیری شد. اگرچه در یوکاریوتهای عالی تجمع کروموزوم «بی» از قدرت رقابت موجود زنده می کاهد ولی در این قارچ با افزایش تعداد این کروموزوم در ژنوم شدت بیماریزائی افزایش یافته و تفاوت معنی داری از این نظر بین جدایه ها دیده می شود.

کروموزوم «بی»، بیماریزائی، Fusarium