سیدعباس موسوی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، مرکز رشد پلیمر، شرکت پارسیان پویا پل
مهدی پورافشاری چنار - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، مرکز رشد پلیمر، شرکت پارسیان پویا پل
مرتضی صادقی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، مرکز رشد پلیمر، شرکت پارسیان پویا پل
کیارش وخشوردی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، مرکز رشد پلیمر، شرکت پارسیان پویا پل

در این تحقیق اثرات فاصله هوایی و نوع حلال بر ساختار غشاء های الیاف توخالی ساخته شده از جنس پلی سولفون مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور غشاء های الیاف توخالی از جنس پلی سولفون به روش جدایش فازی مرطوب / خشک ساخته شدند. جهت بررسی اثر حلال از حلالهای NMP , DMF جهت ساخت محلول پلیمری استفاده شد. جهت بررسی مورفولوژیکی غشاء نیز از روش SEM استفاده شد. با توجه به تصاویر SEM گرفته شده مشخص گردید که استفاده از محلول پلیمری پلی سولفون در NMP باعث ایجاد لایه های سطحی با خلل و فرج انگشتی شده، در حالیکه الیاف ساخته شده از محلول پلیمری پلی سولفون در DMF دارای ساختار اسفنجی شکل بودند. از دیگر نتایج این تحقیق کاهش قطر الیاف، کاهش اندازه گره ها و در نتیحه تراکم سطح بیرونی با افزایش فاصله هوایی می باشد.

غشاء الیاف توخالی ، اثر فاصله هوایی ، اثر حلال ، روش جدایش فازی