اعظم السادات حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی منابع طبیعی- مدیریت مناطق خشک وبیابانی، دانشگاه یزد
منیره زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی منابع طبیعی- مدیریت مناطق خشک وبیابانی، دانشگاه یزد
محمد زارع ارنانی - استادیار دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی دانشگاه یزد
سید رضا مهدوی - مربی آموزشی مرکز آموزش.علمی کاربردی ملاصدرا

یکی از مسائل و مشکلات موجود در مناطق خشک و نیمه خشک فرآیند فرسایش بادی و گسترش شن های روان می باشد. حرکت شن های روان تمهیدات لازم برای کنترل بیولوژیک آنها را مشکل می سازد. در طرح های کنترل فرسایش بادی منشاء (اراضی برداشت) از اهمیت و الویت نخست برخوردار است. زیرا: در صورتی که اراضی برداشت کنترل نشوند مشکل فرسایش بادی و تشکیل تپه های ماسه ای هم چنان باقی خواهد ماند، هم چنین کنترل فرسایش در مناطق حمل و رسوب گذاری به مراتب مشکل تر و پرهزینه تر است. در این مقاله که از طریق مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی سایت های اینترنتی انجام شده است، به بررسی روش-های مختلف غیر بیولوژیک در کاهش و کنترل فرسایش بادی مناطق برداشت می پردازیم. استفاده از بادشکن های غیر زنده مانند دیوارهای گلی، رسی وچپری، هم چنین استفاده از مالچ-های گیاهی و پلاستیکی نقش مهمی در کاهش فرسایش بادی ایفا می کنند.

فرسایش بادی؛ بادشکن غیرزنده؛ مالچ؛ مناطق برداشت